Nu ik heb vastgesteld waarom ik wil bloggen, namelijk:

• als uitoefening van mijn hobby schrijven, en;
• als antwoord op mijn podiumdrift

ben ik beland bij stap 3 van mijn browser2blogger programma. En dit is voor mij een lastige. Want waar ga ik over bloggen? Ik heb enorm ontzag voor bloggers die één onderwerp kiezen, een bijpassende relevante en grappige naam voor hun blog bedenken en vervolgens het internet veroveren. Eén onderwerp. 1. Uno. Ein.

Ik kan het niet. Wil het niet. Wil het niet kunnen. Kan het niet willen. Ik ben namelijk nogal manisch ingesteld.  Dan raak ik ergens door geïnspireerd en dan ga ik meteen all-out. Zo heb ik drie maanden als een idioot zitten breien.  De bollen wol stapelden zich op, de wachtrij met breiprojecten op Ravelry werd alsmaar langer. Wolbroekjes! Jurkjes! Een draagponcho! Sportkleding! Totdat ik vastliep op een woven stitch in een jurkje. En weg was de inspiratie. De bollen wol vangen nu stof in een hoek van mijn kamer.

Huidig project: hardlopen. Dat begon ik drie maanden geleden omdat ik de post-borstvoedingskilo’s vreesde. Ik dacht, als ik twee keer per week een half uurtje ga hardlopen, dan voorkom ik die rollen. Samen met mijn zusje schreef ik me in voor een onschuldige 5 kilometerwedstrijd (Ladies Run Rotterdam, dat zijn toch 5000 keuvelende vrouwen die door het Zuiderpark hossen?) om een stok achter de deur te hebben. Maar na 2 weken werd veranderde het doel van “Vijf kilometer aan één stuk kunnen hardlopen” naar “Vijf kilometer binnen een half uur kunnen hardlopen” tot “Vijf kilometer binnen 25 minuten kunnen hardlopen. En na de vijf kilometer kwam de inschrijving voor de 10 kilometer. En denk ik ondertussen na over de Bruggenloop (15 kilometer), CityPierCityloop (halve marathon), trailrunning, barefoot running en ja echt waar: een 1/4 triathlon.

En dan heb ik het nog niet eens over plantaardig eten (aka veganistisch), creatieve kinderverjaardagen, hippe kinderkleding, suikervrije eten, wasbare luiers, borstvoeding, rapley... De lijst is eindeloos. En Pinterest maakt die lijst nog erger. Er is echter goed nieuws. Amerikanen hebben er weer iets op bedacht. Twittervriendin Vicky wees me op dit artikel van Jason Shen over Scanning. Schijnbaar is er niks mis met me. Hoera voor Vicky en Jason!

Dus. Kies ik niet. Er is een reden waarom ik fan ben van de Bijenkorf. En op vakantie naar de hypermarché gaan een uitje vind. Ik vind alles leuk. ALLES. A.L.L.E.S. Dus ik scan, ik schrijf, ik blog over waar ik op dat moment bezeten van ben. Als we tijdelijk eenzelfde interesse hebben en je mijn blog volgt – cool! En stort ik me vol in een onderwerp wat je niet kan boeien – ook prima. Ik kan wel alles leuk vinden, maar namelijk niet alles hebben.

Vraag: Hoe lukt het jou om langdurig gefocust te blijven?

Volgende keer in browser2blogger: hoe & hoevaak.