Je merkte het al. Die 30 dagen uitdaging die ik mezelf oplegde om dagelijks te bloggen? Voor die opdracht aan mezelf zakte ik kansloos. Achteraf gezien was de combinatie met een drieweekse vakantie met weinig toegang tot wifi niet helemaal gelukkig gekozen. Misschien was mijn opdracht aan mezelf te zwaar. Je weet wel, iets over een hooi en vork?
Ik heb namelijk een uitstekende track record als het gaat over teveel hooi op mijn vork nemen. Dat gaat ongeveer zo:
- Eureka! Idee! Enthousiast!
- Google onderzoek naar idee, inspiratie, voorbeelden, rolmodellen
- Ambitieuze doelstelling die mij gelijk stelt aan rolmodel, meestal een prof of fulltime beoefenaar/uitvoerder van idee
- En start! Ik heb er zin in, ga er helemaal voor.
- Oeps. Dit is toch lastiger dan ik dacht. Blijven volhouden!
- Ik wil wel. Maar het is zo lastig combineren met…(vul onbeperkt elk mogelijk excuus in)
- Ik geef toe: ik kan me niet meten met de top-10. Dit zuigt
- Als ik niet een van de beste kan zijn, zie ik er geen lol in.
- Waarom vond ik dit ook al weer een goed idee?
- Al drie weken niet meer omgekeken naar idee. Kortom: ik geef het op. Het is teveel van het goede.
Maar dit keer wil ik mezelf niet zo gemakkelijk laten kennen. O nee. Niet deze dame. Want ik ben namelijk volwassen. Ja ja. Ik zet door. Ik stel mezelf realistische doelen. En ik drijf mezelf om deze doelen te halen. Ja. Deze dame wel.
Ik weet inmiddels verdomd goed hoe groot mijn vork is. Ik weet dat ik enthousiast ben en er veel te veel hooi op schep. Maar hier komt mijn openbaring: dat is prima. Ik weet dat er hooi vanaf gaat vallen. Ik blijf gewoon doorscheppen. En uiteindelijk is de berg toch weg en het doel bereikt. Met een heel veel troep misschien. Maar toch.
Dus. Ik zal de komende maand mijn blogambitie weer oppakken. Tijdens vakantie had ik namelijk genoeg ideeën om met jullie te delen. Er ligt nog een mooie Facebook waslijst met mooie onderwerpen van vrienden. En er is ook weer genoeg gebeurd, op sportief vlak, op ouderschapsvlak, waarover valt te schrijven. En dat ga ik ook doen. Misschien niet dagelijks. Maar schrijven, dat zal ik! Want schrijven is mijn ding (zie ook deze post).
Hoe ga jij om met de doelen die je jezelf stelt?
xoxo – Irene
Finkelstein & sons 
Hoi Ireen,
Wat heerlijk herkenbaar stukje blog. Dat schrijven je ding is, is zeker. Ik lees namelijk graag je blogs.
Mijn persoonlijke to-do list is lang en ik kom tijd te kort. Wellicht een ‘luxeprobleem’ want ik heb geen rondrennende kids. Maar dat tijdsprobleem creëer ik zelf. Zo staat er op mijn to-do lijst: een stuk of 10 foto-albums maken, een 365 project opstarten met Instagram. Website maken voor psDre. Meer ontwerpen maken voor mijn Etsyshop, mijn verzameling Coca Cola spullen verkopen (ja echt), etc, etc. En dan komt punt 8 om de hoek kijken. Het perfectionistische stemmetje in mijn hoofd dat zegt “Het moet perfect zijn, we gaan niet akkoord met gemiddelde resultaten”. Daarom heb ik ook een hekel aan het cijfer 7, niet heel slecht maar ook niet top. Om de beste te willen zijn blijf ik onnodig lang hangen in punt 2 en 3.
Hadden ze tijdens mijn opleiding dan toch gelijk? Doelen opstellen volgens het SMART principe? Voor projecten op werk kan dat heel nuttig zijn maar privé ook? Daar hebben we toch helemaal geen tijd voor?
X Dre
Dank je! Leuk om te horen dat ik niet de enige ben, hahaha. Een SMART doelstelling klinkt niet heel erg fun, en dat is prive toch wel erg belangrijk, vind je ook niet? Maar een duidelijke beschrijving van wanneer iets ‘af’ is of ‘goed’ is, helpt wel bij het realiseren van dat doel. En het mooie is, dat bepaal je helemaal zelf! Dus achteraf je doelstelling bijstellen, of trots of blij zijn op een onverwachte uitkomst, dat mag dan ook. xoxo – Irene