Read in English

Het is Throwback Thursday, een fenoneem op sociale media waarbij je op donderdag terugblikt op iets uit het verleden. Mijn bijdrage vandaag is een verslag van een First Nation bruiloft die wij tijdens onze vakantie in Canada van de zijlijn mochten meebeleven. En als aanvulling mijn hersenspinsels over het huwelijk, die ontsponnen toen ik dit ritueel hand in hand met Manlief voor mijn ogen zag ontvouwen.

First Nation bruiloft: Een verbintenis tussen families

Er liggen drie kano’s in de baai, twee grote en een eenpersoons. Op het strand staat een groep mensen, de vrouwen aan de ene kant, de mannen aan de andere kant. De vrouwen houden een doek voor de bruid om haar verborgen te houden voor de bruidegom. Een oude man in een van de kano’s staat op en zijn stem schalt over het geluid van de branding heen: “Dit is mijn zoon. Hij houdt van uw dochter. Hij heeft haar moeder lief, haar zussen, haar nichten. Hij wil niets anders dan uw dochter liefhebben, verzorgen en in haar onderhoud voorzien. Hij wil haar de kinderen geven die zij wilt en de welvaart geven die zij verdient. Mijn zoon wil uw dochter en haar familie eren, zo lang hij leeft. Hij vraagt uw toestemming om aan land te komen!” Een moment van stilte, vol spanning hangt tussen de twee families in. Dan zegt de vader van de bruid: “Kom aan land! Je bent welkom.” De kano’s manouvreren het strand op, eerst de grote kano’s, als laatste de eenpersoons kano van de bruidegom.

Aan land worden er opnieuw eerbetuigingen uitgewisseld, nu tussen de oudsten van de families. Het is me al snel duidelijk, dat een bruiloft bij First Nation niet alleen een verbintenis is tussen man en vrouw, maar ook of vooral tussen twee families. Hoe anders is dat bij een Westerse bruiloft! We liepen door, en lieten het bruiloftsritueel, dat nog lang zou duren, achter ons.

De spraakverwarring van bruiloft en huwelijk

Het ritueel bracht me aan het denken aan onze bruiloft, ons huwelijk dat ons nu 2 jaar verbindt en aan trouwen en getrouwd zijn in het algemeen. Het ritueel waar we getuige van waren was eenvoudig. De bruid had een simpele witte jurk aan, de bruidegom droeg alleen een traditioneel vest over zijn t-shirt en jeans, de gasten hadden informele zomerkleding aan. We zagen grote tupperwaredozen met eten en drinken voor de barbeque later, maar verder versiering, opsmuk of muziek. Tegelijkertijd voelde het bruiloftsritueel heel diep.

Trouwen is hier, in het Westen, weer ‘in’. Niet zozeer om een diepgaande verbintenis aan te gaan, maar vooral om een extravagant bruiloftsfeest te vieren. Stellen die niet trouwen, doen dat omdat zij zo’n feest oppervlakkig en onnodig vinden. Zij verwijzen naar de echtscheidingscijfers, die parallel aan de trouwcijfers stijgen: 1 op de 3 huwelijken strandt. De niet-trouwers hebben in mijn ogen wel een punt. Net getrouwd vroegen veel mensen naar hoe ons bruiloftsfeest was via de vraag “Hoe was je huwelijk?” Ik onderdrukte het antwoord: “Geen idee, we staan net aan het begin van ons huwelijk, maar onze bruiloft was heel leuk.” Wanneer je trouwt, lijkt alles om het feest te gaan. En daarmee sla je eigenlijk de plank mis.

Mijn persoonlijke betekenis van het huwelijk

Voor mij gaat het huwelijk om de verbintenis die je als twee mensen met elkaar wilt aangaan. Deze verbintenis kan evengoed door twee personen van een gelijk geslacht worden aangegaan, maar voor het gemak ga ik even uit van mijn eigen situatie: die van man en vrouw. Een overeenkomst voor onbepaalde tijd, een vast contract als het ware, waarin je elkaar beloofd voor elkaar te zorgen en elkaar lief te hebben. Waarmee je, naast de familiebanden die je beiden hebt, nieuwe familiebanden creëert: een eigen familie. Waarmee mijn familie zijn familie wordt, en zijn familie de mijne. Ook als dat niet makkelijk is, door ziekte, armoede of persoonlijke omstandigheden.

Dat is nogal wat, ik weet het. Zo’n toezegging is heel bijzonder en dat mag gevierd worden. Met familie, met vrienden. Want met hoe meer je jouw geluk deelt, hoe meer het zich vermenigvuldigt. En de wederzijdse liefde tussen de bruid en bruidegom bestaat niet pas dan wanneer het aan de wereld getoond wordt via een bruiloft, maar het vermenigvuldigt zich wel. Een relatie wordt niet echter door een bruiloft. Maar ik ervaar wel dat een huwelijk door het commitment dat je elkaar openlijk getoond en beloofd hebt, onze relatie verdiept.

De magie van het huwelijk

Ik ken veel gelukkige stellen met succesvolle duurzame relaties die niet getrouwd zijn. En hoewel ik hun keuze respecteer, vind ik dat zij de magie van het huwelijk verdienen. Dat ze het recht zouden moeten hebben om elkaar man en vrouw te noemen in plaats van dat puberale ‘vriend/vriendin’ of dat non-descripte ‘partner’. Om een familienaam te hebben om hun familie te duiden. Er is iets magisch aan het huwelijk. Het transformeert mij naar een zorgzame en liefhebbende vrouw en moeder. Op de mindere dagen helpt het me herinneren dat ik hiervoor gekozen heb, dat wij beiden hiervoor gekozen hebben. En dat mijn man er is om mij door deze dagen heen te helpen.

En ook al verschillen we af en toe flink van mening, hoe lang of hoe hevig het proces ook duurt, doordat we getrouwd zijn staat de uitkomst vast. Wij komen er met zijn tweeën uit. “Carry on and make it work” zou stijlgoeroe Tim Gunn zeggen. Geen existentialistische vragen of dit het nu is, of dit het nu moet zijn of dat er meer achter de horizon is of de vraag of het gras nu echt groener is aan de overkant. Dat is wel zo rustig. En eerlijk gezegd kon ik dat wel gebruiken. Steeds was ik op zoek naar hoe ik kon krijgen wat ik wilde, wat ik nodig had, wat ik verdiende. Nu ik getrouwd ben, geef ik waar mijn echtgenoot behoefte aan heeft, wat mijn kinderen nodig hebben, wat wij allen verdienen. En doordat ik geef, ontvang ik waar ikzelf behoefte aan heb, wat ik nodig heb, wat ik verdien.

Dus aan die stellen die menen dat het huwelijk geen waarde toevoegt aan hun huidige relatie: ik vertel je dat ik ervaren heb dat dat wel zo is. En ik gun jullie datzelfde gevoel van geluk, van verbinding, van eenheid. En natuurlijk draag ik graag bij aan de vermenigvuldiging van die gevoelens wanneer jullie dat verbond vieren met een bruiloftsfeest 🙂

xoxo – Irene