Ik word altijd jonger geschat dan mijn echte leeftijd. Ik weet eigenlijk niet waarom. Gedrag? Uiterlijk? Postuur?

Vroeger was dat natuurlijk een nadeel. Je wilt groter zijn dan je werkelijk was. Ouder vooral. Volwassener. Toegelaten worden in Nighttown. Of beter nog: MTC. Alcohol kunnen kopen. Ongestoord kunnen flirten met oudere mannen. Want oud is cool.

Halverwege mijn jaren twintig leek ik nog steeds jong. Meisjesachtig zelfs. Maar dan liet ik met trots mijn identiteitsbewijs zien: kijk! 21+!

Dat werd al minder leuk toen ik moeder werd van Junior. Toen hij bijna 2 werd, wisselde ik van baan en tijdens het voorstelrondje vertelde ik dat ik moeder was. Elke keer keken mensen mij ongelovig aan en vroegen voorzichtig: “Eh…hoe oud is hij dan? Enne…waar is zijn vader?” Bij de zoveelste keer (het was een grote afdeling) overwoog ik even om te antwoorden dat het niet meer zo’n punt was nu hij naar de middelbare school ging.

Nu is het bijna ongelofelijk om voor een minderjarige te worden aangezien. Op vakantie in Canada schatte de kassamedewerker van de Vicatoria Bug Zoo zelf onze leeftijden in. We hoefden minder af te rekenen dan de vooraf berekende prijs – ze had mij de tienerprijs gegeven. Het zal desondanks niet over zijn, aangezien mijn moeder standaard minstens 10 jaar jonger wordt geschat. En mijn vader zelfs nog een paar geleden voor een uitwisselingsstudent (!!) werd aangezien.

Ik wijt het merendeels aan het Indo-effect. Indische, en misschien wel Aziatische mensen in het algemeen, worden jonger geschat dan hun leeftijd. Dat heeft genetische oorzaken: onze ronde gezichtsstructuur met een kleine neus, ons kleine postuur en smalle bouw toont meer gelijkenissen met een Westers kind dan een met een volwassene.

Vroeger wilde ik graag voor vol worden aangezien. Als vrouw, als moeder. Niet als meisje. Maar inmiddels haal ik mijn schouders op en heb ik mijn geuzennaam omarmd. Want er zijn ongekende voordelen als Meisje.

Wat betekent meisjesachtig voor jou? En zie jij jezelf nog als meisje? 

xoxo – Irene