Geen muziek. Geen selfies. Geen gezelschap. Alleen lopen. Ok vooruit, met mijn iPhone in de hand met de Nike+ app aan. Dit is mijn eerste duurloop. Dit is mijn eerste heuveltraining. Dit is mijn loopje in Champagne.

We zijn een weekendje weg met onze Frans-Hongaarse vrienden uit Zwitserland. We hebben halverwege afgesproken in de Champagne, voor ons beiden ongeveer 5 uur rijden. We haalden Junior vrijdag uit school en reden meteen door richting Frankrijk. Helaas was het in Belgie belachelijk druk op de weg: ongeluk bij Antwerpen (45 minuten stilstaand verkeer), verkeerd gereden bij Brussel (20 minuten detour), standaard weekendfile bij Brussel (30 minuten langzaam rijdend verkeer). Om 18 uur reden we Frankrijk binnen en om half 9 kwamen we aan bij onze vakantiewoning in een dorpje vlakbij Reims.

Onze vrienden hebben een kindvriendelijke woning voor ons allen uitgezocht: een kinderslaapkamer met speelgoed, een tuin met glijbaan en schommel en…(tromgeroffel)… een verwarmd zwembad! De kinderen vinden een ton met Duploblokken en een ton met Kaplaplankjes. Wonderlijk genoeg spelen alle kinderen (9, 3, 1 en 1 jaar) allemaal even graag met de Duplo en de Kapla. Junior bouwt een tafel van Duplo waarmee de kleintjes kunnen spelen, en een garage van Kaplaplankjes voor zijn Lego Chimapoppetjes. Mini onderzoekt de werking van zwaartekracht met….alles.

De eerste avond staat in het teken van bijkletsen onder het genot van champagne, wijn en huisgestookte rum. Dus hoewel het zaterdag hardloopdag is, word ik wakker met een te zwaar hoofd om ‘s ochtends te gaan lopen. We genieten van een autoritje langs de wijngaarden, picknicken met stokbrood, Franse kaasjes en patés tussen de wijnranken, bezoeken wat champagneboeren en proberen het zwembad uit. Het is heerlijk, maar desondanks voel ik me onrustig. Het valt niet te ontkennen: deze running junkie heeft last van ontwenningsverschijnselen!

Zondagochtend sta ik op met een doel: lopen. En volgens mijn trainingsschema voor de Bruggenloop in de My Asics app staat er een rustige duurloop van 12 kilometer op het schema. Thuis had ik al een route via Nike+ kaarten uitgetekend: een rondje langs 3 kleine Champagne dorpjes. Ik schiet in mijn hardloopkleren, schuif nog een banaan en een glas water naar binnen als ontbijt en ga op weg.

Het is 8 uur en nog heerlijk stil. Het enige geluid is het geluid van de kerkklok. Het uitzicht is prachtig: glooiende heuvels vol met wijngaarden, uitgebloeide zonnebloemen of mais. In de eerste kilometers check ik nog af en toe mijn telefoon voor de kaart (ga ik de goede kant op?) of mijn Nike+ app (hoe ver ben ik? Ga ik niet te hard?). Maar na 5 kilometer ben ik fysiek en mentaal opgewarmd. Ik diesel in een gestadig tempo over de weg. En ik denk aan….niks. Ik pieker niet over hoe ver ik nog moet, ik twijfel niet of mijn tempo wel goed is, ik worstel niet met mijn ademhaling.

Ik kijk om me heen, geniet van de omgeving, de frisse lucht. Elke kilometer lijkt sneller voorbij te gaan als de vorige, dit kan ik wel eeuwig volhouden! De laatste 2 kilometer zijn heuvel op. Nu wordt het wel werken. Ik ben zo in het hier en nu, dat ik me er geen zorgen over kan maken. Ik verkort mijn pas en werk me naar boven. Ik voel me zo goed, dat ik nog een heuvel en nog een extra kilometer loop totdat ik bij de grens van het dorpje waar het vakantiehuis staat ben. Vervuld met een gevoel van trots en voldoening kijk ik over de heuvels uit.

Die 15 kilometer over de Rotterdamse bruggen, die lijken nu zo ondoenlijk niet.

Hoe ervoer jij je eerste duurloop?

xoxo – Irene