Rusten is niet mijn ding. Het dichtste wat in de buurt komt is wanneer ik heel druk aan het dagdromen ben. Mijn lichaam doet dan niks, terwijl mijn brein overuren draait.

Ik heb nog steeds last van mijn blessure. In overleg met de fysio doe ik het deze week nog rustig aan. Niet hardlopen vandaag, maar donderdag rustig opbouwen. Vrijdag weer langs de fysio, dit keer met mijn hardloopschoenen. Aan de hand van een loopje op de loopband, geeft hij me dan tips voor mijn loopvorm en houding die een blessure in de toekomst moet voorkomen.

Maar van dat lichamelijk rusten ga ik me mentaal vervelen. Vandaag heb ik al mijn nieuwe carrière als zelfstandige uitgestippeld, me opgegeven voor een extra Les Mills opleiding en extra lesuren. Ik haalde Mini op van de crèche, sms-te kookinstructies aan Manlief, gaf Mini borstvoeding, maakte eten en gaf een extra sportles.

Ja, want Sh’Bam is niet hardlopen. En cross-training is toch juist goed voor je?
Dit is mijn derde cross-trainingsdag op rij. Zoals ik al zei: rusten is niet mijn ding. Morgen maar eens beginnen met een breiproject voor Mini, terwijl ik met mijn pootjes omhoog en icepacks op de bank zit.

Lukt het jou om stil te zitten? Wat is jouw ultieme rustmoment?

xoxo – Irene