Ik droom stiekem van een gezin van drie kinderen. Een tweede kind van Manlief, maakt in mijn fantasie ons sprookje compleet. Een zwangerschap die voor ons beide niet nieuw is, maar waar we even ervaren mee omgaan. Een nieuwe mix van onze genen, uiterlijkheden en karaktereigenschappen. Hopelijk een meisje.

Manlief is pertinent tegen. Het gezinsleven kost hem al genoeg tijd, geld, energie en privacy met twee kinderen. Voor hem zijn we zoals we nu zijn compleet genoeg. En hoewel ik het met Mini aan de borst, niet doorslapend en niet zindelijk het vaak genoeg ook niet voor me zie, zegt de oermoeder in me nog steeds ‘Nog eentje’.

Met mijn ouders een week op vakantie hebben Zus en ik afgesproken dat we op onze vrije dagen de oppasdag van opa & oma vervangen. Zus komt met nichtje Curly van twee jaar oud op woensdag op Junior en Mini passen, en Curly blijft donderdag bij ons thuis. Een perfecte gelegenheid om te testen of de romantiek van 3 kinderen in mijn hoofd ook in de praktijk zo werkt.

Ochtendstond…

Om kwart voor zes worden we wakker van een huilende Curly. Ze roept om haar mama, het arme kind wordt wakker in een onbekend bed. Manlief haalt haar naar boven en ik troost haar met het bedlampje aan. Mini, die natuurlijk tussen ons in had geslapen, wordt ook wakker en denkt gezellig! Ik zing zachtjes liedjes als In De Maneschijn, Op Een Grote Paddestoel en De Wielen Van De Bus. Manlief doet nog een poging om te snoozen, maar ik denk dat hij zichzelf voor de gek houdt. We weten het nog te rekken tot half 7 en dan staan we op.

Het voordeel is wel dat nu geen last zouden moeten hebben van spitsuurstress. Wanneer ik met de kleintjes aangekleed naar beneden kom om het ontbijt te maken, kijkt Junior verbaasd op de klok: het is nog geen 7 uur? Maar het ontbijt moet je niet onderschatten, zeker niet als je maar 1 kinderstoel hebt voor 2 kleine kinderen. Curly eet normaal een boterham, maar als Junior pap wilt eten wilt zij natuurlijk ook pap. Ik maak pap, maar na drie muizenhapjes wil ze toch liever een boterham. Ik smeer een boterham met chocopasta, maar na 2 ministukjes wil ze liever een hapje van mijn muesli. In de tussentijd zit Mini bij mij op schoot en heeft zijn handen op het bordje pap gelegd. Hij eet de pap met zijn handen en smeert het op zijn schone kleren, zijn gezicht, zijn haar…. Jottum.

Even naar school

Ik dacht te hebben begrepen dat even niet meer bestaat met kleine kinderen. Je weet wel, even in de zin van even een boodschapje halen. Of even de kinderen wegbrengen. Met een peuter die zelf kan en wil lopen, wil je zo dicht mogelijk bij de schoolingang parkeren. Ik maakte de fout om de gemakkelijke parkeerplaats 100 meter van de school af te nemen. 100 meter met regenplassen waarin gestampt moet worden, stoepjes waar vanaf gesprongen moet worden en lege bloembakken waarin getuurd moet worden. Vervolgens nog een trap die ‘zelluf’ beklommen moet worden. Een trap van vijf. en. twintig. langzame treden. Man. Ik ben nog nooit zo blij geweest om veel te vroeg van huis weg te gaan.

Boodschappen doen als een Baas

We gaan rechtstreeks door naar de supermarkt. Goddank zijn de kleine winkelwagentjes in geen velden of wegen bij de Albert Heijn te bekennen en Curly neemt genoegen met het zitje in de grote winkelwagen. Mini gaat vrijwel zonder protesteren in de Ergo Baby Carrier draagzak op mijn rug en beweeg ik bepakt en bezakt door de paden. Binnen een uur heb ik zonder vooraf een lijstje te hebben gemaakt de meeste boodschappen. Wanneer ik thuiskom, ligt Mini in zijn MaxiCosi te pitten. Beter dat we nog geen groter autostoeltje hebben gekocht! Nu til hem zo naar binnen en laat hem zo liggen. Dit ging gesmeerd! Lekker bezig.

Afwisselende dutjes

Mini slaapt ineens ruim anderhalf uur aan elkaar in de  Maxi-Cosi. Doetie anders nooit, hoor! zouden hondeneigenaars zeggen. Dat geeft mij de gelegenheid om rustig met mijn nichtje wat te eten en drinken, kinderfilmpjes te kijken op Zappelin, met de klei te spelen en koekjes te bakken. We eten met elkaar pannenkoeken en daarna gaat Curly heel gedwee slapen. “Mini ook slapen?” vraagt ze nog mak. Ik knik ja, maar die heeft na zijn supertukkie energie voor tien. Nu kan ik tijdens haar dutje met Mini spelen: blokken, liedjes en knuffelen. Zo zijn zogeheten Irish twins prima te doen!

Grand finale

We gaan Junior ophalen, dit keer te voet. Mini opnieuw in de draagzak, Curly in de kinderwagen. Op het schoolplein vraagt Junior of hij bij een klasgenootje kan spelen. Dat zou het experiment wel heel gemakkelijk maken! Bovendien heb ik geen zin in extra spitsuur door hem te moeten ophalen, wachten totdat Curly is opgehaald en eten koken. Daarom lopen we met zijn drieen naar huis. Thuis drinken we thee met koekjes. Junior is verrast zijn doos met klei terug te zien en maakt er samen met zijn lego een stop-motionfilmpje van waar hij de rest van de middag mee bezig is.

De twee kleintjes beginnen een kleine veldslag om het aanwezige speelgoed en de iPad, maar dat uit zich voornamelijk in een enorme bende in de woonkamer. Duplo, blokken, loopkarren, de papierbak, papier uit de papierbak, loopkarren, enzovoorts. Tegen de tijd dat ik de twee om speelgoed en aandacht concurrerende kleintjes moet combineren met eten koken, komt Manlief thuis en wordt Curly opgehaald door haar vader. Missie geslaagd!

Drie kinderen, zo erg is dat niet! Nu nog Manlief over halen….

Bij hoeveel kinderen stopt jouw kinderwens? En is dat hetzelfde aantal als bij je vent? 

xoxo – Irene