Dacht ik toch even dat ik lekker bezig was. Nieuwsbrieven met fikse kortingen zonder pijn in mijn hart naar de prullenbak, niet windowshoppen tijdens lunchpauze, niet online een winkelmandje volstoppen om vervolgens het tabblad te sluiten (zeg me niet dat ik de enige ben)… Maar een ongeluk zit in een klein hoekje. Mini geeft me de iPad aan en piept ‘Die?’. Ik open de app PeekaBoo, een gratis kennismakingsappje waarin dieren, mensen of voedsel in een schuur, lift of koelkast verstopt zitten. Je tikt op de deur en ‘PeekaBoo!’ daar is een koe/varken/dokter/ballerina/wortel/ei. Nog een keer tikken en de deur gaat weer dicht voor een volgend verstopspelletje. Simpel en leuk getekende app. In deze gratis versie zijn er steeds vier dingen verstopt, en wanneer de deur open gaat wordt in het Engels gezegd wat het is. In de betaalde app PeekaBoo Barn – de favoriet van Mini – heb je 13 dieren die verstopt zijn. Daarbij kun je ook je eigen stem opnemen zodat je in je eigen taal ‘Koe! Varken! etc.’ kunt zeggen.

Na de vier gratis dieren kun je doorswipen naar de volledige versie. Nu dit zo’n succes blijkt tik ik door naar de App Store. PeekaBoo Barn kost 1,79 euro. Minder dan een tall Vanilla Latte bij StarBucks! Ik tik op ‘Installeer’ en sta op het punt mijn wachtwoord in te vullen voor mijn Apple ID. Maar dan besef ik me iets. Ook al is een app niet iets tastbaars, ik gebruik het net zoals tastbare dingen. En het vervult mijn koopbehoefte op eenzelfde manier als tastbare dingen. En het is nieuw. Een app is evengoed taboe in deze maand van consuminderen en ‘Koop Niets Nieuws’.

Sorry Mini, nog 13 nachtjes slapen en dan installeren we een volledige app.