Een familielunch op vrijdag.

Manlief: “Heb je op het Jeugdjournaal gehoord over dat mensen Zwarte Piet racistisch vinden?”

Junior: “Ja, daar begreep ik eigenlijk niks van.”

Ik: “Weet jij waarom ze dat vonden?”

Junior: “Omdat Zwarte Pieten bruin zijn en Sinterklaas wit, ofzo? Sommigen kinderen op school zeggen dat Sinterklaas niet echt bestaat en dat die mensen zich verkleden als Zwarte Piet. Maar ik geloof gewoon nog in Sinterklaas hoor!”

Ik kijk Manlief aan. Oei. Dit wordt nog een lastig gesprek.

Ik: “Vind jij het dan logisch dat Sinterklaas 600 jaar oud is? Ken jij andere mensen die zo oud zijn geworden?”

Manlief: “En denk je echt dat er 1 iemand is die alle kinderen bij naam kent en voor al die kinderen kadootjes koopt?”

Junior: “Nee, natuurlijk niet. Daarvoor zijn er hulpsinterklazen.”

Ik: “En wie zijn die hulpsinterklazen dan?”

Junior: “Weet ik veel, mensen met heel veel geld ofzo die graag kadootjes kopen voor andere mensen?”

Manlief besluit niet langer om de hete brij te draaien en zegt: “Nee, hulpsinterklazen zijn mensen die ouders inhuren om zich te verkleden als Sinterklaas en kadootjes te geven aan de kinderen.”

Junior: “Ja, dat is echt heel aardig van die mensen dat zij die kadootjes willen geven.”

Manlief: “Nee, de OUDERS en andere familie kopen die kadootjes. Zij geven dan een zak met kadootjes aan de hulpsinterklaas en die nemen het dan mee. En de ouders betalen de hulpsinterklaas om dat te doen.”

Junior: “OOOO. De ouders willen heel graag kadootjes geven aan hun kinderen, op een andere dag dan hun verjaardag. Maar hoe zit het dan met de echte Sinterklaas?”

Ik: Welke echte Sinterklaas? Die van tv? Vind je het dan niet gek dat er ook verschillende Sinterklaasprogramma’s zijn op tv? Slot Marsepeinstein, Sinterklaasjournaal, De club van Sinterklaas…”

Junior haalt zijn schouders op. “De Sinterklaas op tv is ook een toneelspel,” zeg ik.  “Sinterklaas en de Zwarte Pieten worden gespeeld door acteurs. Ze trekken een Sinterklaaskostuum aan en schminken zich zwart als Zwarte Piet. Het is een Nederlandse traditie van volwassenen om dit toneelspel te spelen zodat de ouders en familie kadootjes aan de kinderen kunnen geven. Sommigen mensen vinden het racistisch dat Zwarte Pieten zwart geschminkt zijn en Sinterklaas wit. Omdat Sinterklaas de baas is over de Zwarte Pieten. En zij vinden het racistisch dat een wit iemand de baas is over bruine mensen.”

Junior: “Maar Sinterklaas is toch gewoon wit, en de Zwarte Pieten zwart?”

Ik: “Ja, maar in het toneelspel spelen de mensen toch ook dat Zwarte Pieten een beetje dom zijn en Sinterklaas heel wijs? Sommige mensen vinden het racistisch dat wanneer blanke mensen zich voordoen als bruine mensen ze dan spelen alsof ze dom zijn. Die mensen denken dat die blanke mensen vinden dat alle bruine mensen dom zijn.”

Junior: “Ik vind de Zwarte Pieten gewoon grappig. En wij zijn toch ook bruin, en wij zijn niet dom!”

Ik: “Dat klopt. Begrijp je nu hoe het in elkaar zit met Sinterklaas?”

Junior: “Ja, Sinterklaas bestaat wel!” Manlief en ik kijken elkaar geschokt aan. Wat ging er mis? Junior gaat verder: “Vroeger was Sinterklaas een echte bisschop uit Turkije, die naar Spanje verhuisde. Hij gaf op zijn verjaardag kadootjes aan kinderen. En dat doen wij nog steeds na met mensen die als Sinterklaas en Zwarte Piet verkleed gaan. Toch?”

Ik (opgelucht): “Ja, dat klopt. Sinterklaas als traditie bestaat echt. Maar een man die 600 jaar oud is en zoveel knechten in dienst heeft om alle kadootjes voor de kinderen te kopen, dat bestaat niet. Als je je schoen zette, dan vulden wij die. Daarom vond je een tekening die je voor Sinterklaas maakte in de kast. Die had mama bewaard. En daarom kreeg je kadootjes die je graag wilde. Hoe vind je dat, dat er door het hele land zo’n toneelspel wordt gespeeld voor alle kinderen?

Junior: “Nou, ik denk dat we in Nederland heel veel van kinderen houden, dat we dat willen doen!”