Had ik net Junior van zijn Sinterklaasgeloof afgeholpen (Lees: Dag Sinterklaasje), besluit de VN dat Zwarte Piet moet worden afgeschaft (Lees: Dag Zwarte Piet). Waarbij een adviseur voor de VN de ongevoelige opmerking plaatst dat we toch geen Sinterklaas nodig hebben, want er is toch al een Santa Claus (Kerstman). Een advies over een rasongevoelige culturele traditie, gespekt met een cultuurongevoelige aanbeveling? Niet chic! Want in de hele discussie staat Zwarte Piet inmiddels voor de hele Sinterklaastraditie, niet alleen het op Blackface lijkende kostuum en schmink van Zwarte Piet. En die Sinterklaastraditie bevat meer dan genoeg elementen die moeten blijven. Sterker nog: beter zijn dan het Amerikaanse equivalent van de Kerstmantraditie.
1. Schoen zetten: gespreid geven
Drie weken lang je schoen zetten. Een tekening maken, een verlanglijst schrijven. Dat zijn prachtige dingen om te bewaren voor hun plakboek: van Sint als koppoter, tot een volledige tekening met Pieten op een boot. Een lijst van uitgeknipte plaatjes uit het Intertoys boek, tot een handgeschreven lijst met daarop ‘leego, pookimon, beej bleets’. De avond ervoor dat je als ouder hardnekkig die wortel probeert te weigeren: ‘Nee joh, het paard krijgt al genoeg wortels!’ En de dag erna als je kind in de groentela kijk (nu ineens wel?): ‘Kijk mam, dat lijkt net de wortel die ik aan het paard heb gegeven!’ De liedjes die ze uit volle borst naast hun schoen zingen. En drie weken lang dat je kinderen vol spanning naar beneden rennen om te kijken wat er in hun schoen zit. Drie weken lol in plaats van één avond overdaad.
2. Schoenkado’s: bescheiden geven
En het mooie is, dat er maar zo weinig in die kleine kinderschoentjes past. Een pakje kleurpotloden, een Cars-autootje, een klein doosje lego, een vel stickers of een doosje stempels… Vorm bepaalt functie en de inhoud van de kinderschoen bepaalt de grootte van het cadeau. Zo zie je maar hoe Nederlands je kan zijn, ondanks je multiculturele achtergrond: ik vind het fantastisch hoe het bij Sinterklaas draait om de cadeauervaring, in plaats van het kado zelf. Hoe je als gever wordt uitgedaagd om een klein cadeau te vinden met een grote cadeaubeleving (Ik weet er wel een paar, in een turkooizen doosje met wit lint, maar dat daargelaten). Beleving boven materialisme.
3. Lootjes trekken: gericht geven
Met Sinterklaas ga je niet half bankroet omdat je voor iedereen in de familie cadeaus koopt. Nee, door lootjes te trekken hoef je maar voor een iemand een cadeau te kopen. Scheelt ook in de hoofdpijn wat je allemaal voor iedereen moet kopen. Je hebt dus meer tijd om een echt gaaf cadeau te vinden, te kopen of zelfs te maken voor degene wiens lootje hebt getrokken. Kwaliteit overtroef kwantiteit.
4. Gedichten schrijven: relaties versterken
En dan het element wat Sinterklaas als kado-uitwisselfeest zo uniek maakt: het Sinterklaasgedicht. Die prachtige Nederlandse ironie, die knipoog, die spiegel die iedereen krijgt voorgehouden. In onze familie letten we vanaf september al op onze passen met het delen van saillante informatie die in een Sinterklaasgedicht verwerkt kan worden. Worden blunders van harte toegejuicht met ‘Gedicht!’ En op 5 december is het altijd leuk hoe je via iemands anders ogen op jouw jaar kunt terugkijken. Om te lezen hoe iemand anders jouw ziet. Om te ervaren hoe iemand anders jou kent. En samen belachelijk gemaakt worden, dat schept een band hoor.
5. Surprises maken: een creatief volkje
Het summum van de kadobeleving waarin het om het geven gaat en niet om wat er gegeven wordt: de surprise. Vechten om de kartonnen dozen bij de supermarkt, eierdozen en melkpakken die bewaard moeten worden, een vloer vol papiersnippers achter een heimelijk gesloten deur… Een surprise waarin je op een creatieve manier laat zien hoe goed je iemand kent: een levensgrote taart voor de culi, een schoen voor de sportieveling, een ipad voor de gadgetfreak… Wij hebben surprises gehad die zo leuk waren dat ze niet bij het vuil mochten. Die nog een half jaar op Junior zijn kamer stonden. Voor een kadofeest hoef je helemaal niet materialistisch ingesteld te zijn.
Als beroepsgedeformeerde marketeer wilde ik jullie deze niet onthouden: Business Openers heeft een strategisch plan voor Sinterklaas ontwikkeld om het feest te behouden:
En tot slot. Dit calvinistische landje springt hooguit 3 keer uit de band: met Koningsdag, met Sinterklaas en voor als je onder de rivieren woont nog een keer met Carnaval. Het Nationale Toneelspel dat Sinterklaas heet, is een noodzakelijke uitlaatklep voor ons anders zo nuchtere Nederlanders.
En daar kunnen zulke mooie initiatieven uit ontstaan. Zo worden ook de kinderen in opvangcentra verrast door een bezoek van Sinterklaas en de Pieten, met kadootjes die door fundraising via de Guusje Nederhorst Foundation worden betaald. De echte Sinterklaas had het eeuwen geleden zelf niet beter kunnen verzinnen.
Kunnen we ons alsjeblieft weer richten op de positieve elementen van de Sinterklaastraditie?
xoxo – Irene
Finkelstein & sons 
One thought on “5 Elementen van de Sinterklaastraditie die moeten blijven”