Rustig opbouwen na een kleine blessure, dat is best een uitdaging. Zeker als je zo fanatiek en gedreven bent als ik. En dan helpt de Nike+ app, waarin je links en rechts wordt ingehaald door je online hardloopvrienden, al helemaal niet. Maar ik kom er wel. En de komende maand kan me weer volledig voorbereiden op de 15 kilometer van de Bruggenloop.

My Asics trainingsschema

Naast mijn Nike+ app voor het loggen van mijn kilometers en voortgang, heb ik de My Asics app gedownload voor een handig trainingsschema. Op basis van eerder gelopen tijden (bijvoorbeeld een 5 kilometer, of 10 kilometer), een wedstrijddatum en hoevaak je per week wilt hardlopen, maakt de app een schema op maat voor je. De 15 kilometer zit niet in het schema, maar de 10 EM wel. En als je 16, 1 km kunt lopen, kun je ook 15 kilometer lopen, toch?

Elk schema bestaat uit vijf fases. Een voorbereidende fase (of herstelfase na een eerdere wedstrijd), een fase waarin je traint om sneller te lopen, een fase waarin traint om verder te lopen, een wedstrijdsimulatiefase en een taperfase waarin je rust voor de wedstrijd. Afhankelijk hoe ver vooruit je wedstrijd is, verdeelt de app de fases over de weken die je nog hebt.

En op basis van je historische tijd geeft het schema een richtsnelheid aan per trainingsloop. De app heeft een aantal soorten snelheden: joggen; comfortabel, snel, tempo en wedstrijdtempo. Vind je de richtsnelheden niet snel genoeg , of te snel, dan kun je je doeltijd bijstellen. De app laat zien hoe realistisch (of niet) je doeltijd is.

Hardloopschema in de praktijk

Ik loop 3 keer per week hard. Inmiddels heb ik fase 2, sneller lopen, achter de rug. Die is iets minder soepel gegaan door mijn blessure na mijn eerste duurloop (Lees: Rennen in de Franse Heuvels). Ik heb 2 weken niet gelopen, en loop dus iets achter op schema. Volgens My Asics moet ik me nu richten op Verder Lopen: 1 dag 5 kilometer joggen, 2x 12 kilometer opbouwsnelheid.

Door de familieagenda ziet mijn hardloopweek er echter anders uit dan wat mijn trainingsschema voorschrijft: zo kan ik op dinsdag helaas niet hardlopen: Junior moet naar zijn eerste duikles worden gebracht. Daarom plan ik een woon-werkverkeerloopje van 7 kilometer met bruggen in op woensdag, kan ik ook meteen een stuk van het parcours verkennen! Weliswaar in tegengestelde richting, maar de Erasmusbrug en het Varkenoordse viaduct zijn nu geen onbekenden  meer.

Op donderdag moet ik een tegenslagje verwerken: hoofdpijn, koude rillingen… O help, ik word ziek! Mijn lichaam voelt als een zak bij elkaar geraapte botten, mijn huid als schuurpapier, mijn hoofd vol watten. Terwijl Manlief in het donker gaat hardlopen, flans ik een pompoen-linzensoep in elkaar. En hoera, mijn vleesetende mannen vinden het heerlijk! Ik eet omdat ik weet dat het moet, maar trek, dat heb ik niet.

Zaterdag ben ik na een dag koorts weer koortsvrij. Ik had mezelf ingeschreven voor een 10 kilometerwedstrijd tijdens de Erasmusronde om wedstrijdervaring op te doen. Ik heb wel weer zin om te lopen, maar een wedstrijd? H.E.L.E.M.A.A.L naar het Kralingse Bos, de nervositeit rondom een wedstrijd, eventueel duwen en trekken bij de start, veel te hard lopen… Nee, daar heb ik geen zin in. Die 8 euro inschrijfgeld zijn maar zonde van het geld. Ik loop in plaats daarvan een rustig rondje van 9 kilometer met Manlief, steeds blijven kletsend maar wel steeds een stukje sneller.

Ondertussen baal ik. Volgens mijn schema moet ik al geregeld 12 kilometer of zelfs 16 kilometer (kunnen) lopen. Dat haal ik nog lang niet. Met moeite heb ik er nu twee keer 12 kilometer uitgeperst. Zo wordt het niks!

Het doel: 1:27:00

Want ik train voor een doel. Het eerste conservatieve doel wat ik me heb gesteld is 1:30:00. Zelfs met winters weer en bruggen moet dat te doen zijn. Volgens My Asics is op basis van mijn 10 kilometertijd, mijn trainingsvolume en het aantal beschikbare weken ter voorbereiding, 1:27 een ambitieuze tijd.

Ik was nooit vies van een beetje ambitie, dus: daar ga ik voor. En ik ga mezelf ook een vette wortel voor houden. Dat is dubbel verdiend na een maand consuminderen, vind je ook niet? Ik weet nog niet precies wat, maar ik denk aan iets glinsterends. Nike heeft dat met een Tiffany kettinkje als beloning voor de Nike Women Marathon in San Francisco en Washington helemaal begrepen.  Diamonds, or other bling, are a girls best friend!

Kortom: ik kom er wel, langzaam maar zeker.

Samen staan we sterker: voeg me toe als hardloopvriend op Nike+, zodat ik jou kan supporten bij jouw hardloopacties!

xoxo – Irene