Eindelijk! Een moeder-dochtersuitje! Als superlaat verjaardagcadeau voor mijn moeder die nooit wat wil (zegt ze) gaan we naar de Chanel tentoonstelling in het Gemeentemuseum Den Haag.

Zoals altijd had ik het moeder-dochteruitje BIJNA  helemaal goed geregeld. Kaartjes online besteld, reisplanner uitgezocht. Het plan was om lekker vroeg naar de tentoonstelling te gaan, zodat we daar nog lekker de tijd hebben voor een Haagse (lees: Indische) lunch en laatste ronde sale shoppen. Prima aansluiting op Rotterdam, Mama en Zus komen met mijn Chai Tea Latte aanzetten van Starkbucks en we hoeven ook nauwelijks te wachten op de tram naar het Gemeentemuseum. Stipt 10 uur staan we voor de deur. De dichte deur.

Het Gemeentemuseum gaat namelijk pas om 11 uur open. Als echte Rotterdammers vinden we dat enorm provinciaal. Kom op zeg! Een kort onderzoekje op internet (want je moet toch wat als je voor een dichte deur staat) wijst uit dat het niet helemaal gek is: Boijmans Van Beuningen is ook pas om 11 uur open, maar het Wereldmuseum al om 10.30 en het Maritiem museum om 10.00. Het Rijksmuseum gaat al om 9 uur open.

Maar goed. Het museumcafe van het naastgelegen Museum met de sfeer van een vrolijke kantine op een hogeschool en dito assortiment is wel open en we wachten daar. Om 11 uur kunnen we binnendoor naar het Gemeentemuseum en hoera! dan is het heel handig als je al kaartjes hebt.

Coco in a nutshell

Zus waarschuwt: de tentoonstelling is niet zo uitgebreid als Jean Paul Gaultier in de  Kunsthal. En dat klopt. Er is een zaal met vroeg werk van Chanel uit de jaren 20, een zaal met costume jewellery en een zaal met verschillende versies van het Chaneljasje en de bekende schoudertas (met de gouden ketting en het doorgestikte leer). Vervolgens is er een grote zaal met allerlei LBD’s (Little Black Dresses), helaas niet allemaal van Chanel maar ook van andere ontwerpers en van confectiemerken uit verschillende tijdperken. Daarna volgen zalen over de periode Lagerfeld van Chanel en recente kopieën van het Chaneljasje. Het eindigt met een een fotostudie waar je 2 verschillende Chaneljasje kunt passen: een wit jasje van ongevoerd tweed afgestikt met pareltjes, en een zwart jasje (van crepe) met aangestikte manchetten.

Je loopt in 45 minuten door de tentoonstelling heen. En dan heb je echt alles goed kunnen zien. Het is geen grote overzichtstentoonstelling over de continuïteit en ontwikkeling in de stijl van Chanel. Het is ook geen tentoonstelling over de impact van Chanel op de mode van vorige eeuw. Het is van beide een beetje. En dat is best leuk. Bovendien maakt het met de uitsmijter van het Chaneljasje ook niet heel veel uit.

De magie van het Chanel jasje

Ik paste het zwarte jasje met aangestikte witte manchetten. Het jasje voelt zwaar aan op de schouders, als een uniform. Het geeft een veilig en beschermd gevoel. Ligt het aan mij, of voel ik me sterker door het jasje? Het voelt in ieder geval heel goed. Maar oh oh. Nu wil ik een Chanel jasje.

Na een uitgebreide Indische lunch trek ik met mijn moeder en zus de Haagse binnenstad in voor een super sale find: een jasje in Chanel stijl  voor een sale prijs! Ik vind er uiteindelijk een bij Vanillia – helaas niet in de sale. En ik hanteer keiharde regels in de sale: SALE ONLY. De komende maand mag ik van mezelf dus me online vergapen aan het jasje.

Ben jij al naar de Chanel tentoonstelling geweest?

xoxo – Irene