Had ik toch lekker de smaak te pakken met dat lopen. In november liep ik 100 kilometer als voorbereiding op de Bruggenloop. En als nabrander liep ik in december met behulp van een Girls Love 2 Run uitdaging nog 70 kilometer, zelfs tussen de kerstborrels, diners en uitjes door. Ik was ook helemaal van plan om die trainingsroutine door te trekken naar 9 maart. Ik heb me namelijk ingeschreven voor de halve marathon van City Pier City (CPC voor intimi). Maar dat mislukte jammerlijk. Leer van mijn fouten en lees hoe je je vooral NIET moet voorbereiden op een halve marathon.

1. Volg een (sport)opleiding

De eerste twee weekenden volgde ik de opleiding voor Les Mills BodyBalance instructeur. Het eerste weekend waren 2 volle dagen van 8 uur trainen. Het tweede weekend 1 dag, met 1,5 uur yogaposes als techniekexamen. Gewoon al qua tijd was het niet te doen om mijn duurloop van een uur (of beter nog: van 1,5 uur) in die weekenden te passen. En dan heb ik het nog niet eens over de spierpijn. Het was 10 jaar geleden dat ik regelmatig BodyBalance lessen volgde. Was ik toch even vergeten dat er een pittig Pilates gedeelte in de workout zit. Met buikspieroefeningen! Ik had ook verdrongen dat de Warriorposes in de Standing Strength oefeningen een echte uitdaging zijn voor je bovenbenen. De eerste dag strompelde ik naar mijn bed. En ook de tweede dag, waarin de trainer ons uitdaagde 2 minuten in een  plankpose te blijven, was behoorlijk intensief.

Echte die-hards zullen ongetwijfeld een rondje hardlopen om al die spierpijn eruit te lopen. Maar ik niet. Mijn tip is dan ook: doe het niet. Volg geen Les Mills opleiding en blijf bij je eigen trainingsroutine.

2. Verander je sportrooster

Sinds dit jaar is het rooster op mijn sportschool veranderd. En zijn mijn lesdagen verplaatst van zondag en maandag naar zondag en donderdag. Dat is voor mijn werk handig, maar funest voor mijn trainingsschema. Ik moet nu mijn hardlopendagen op andere dagen inplannen en die routine me eigen maken. En dat lukt me vooralsnog niet.

3. Ga op skiles

In februari staat onze wintersportontgroening gepland (lees ook: Wintersportvoorbereiding voor newbies). Daarom boekten we met de familie 3 privelessen op een indoorbaan. Dat is goed voor je skiskills, maar funest voor mijn weekendduurloop. En wintersporten en trainen voor een winterse halve marathon, wat dacht ik eigenlijk??

4. Loop met je dreumes in de kinderwagen

Leuk hoor, achter de kinderwagen hardlopen. Maar in dit seizoen is het een extra uitdaging, met die winterse windstoten. De kinderwagen is niet vooruit te krijgen, of ik word door een zijwaartse windvlaag van de weg afgeblazen. Bovendien laat Mini zich niet zo makkelijk in slaap sussen. Na 4 kilometer zet hij het op een hartverscheurend huilen en probeert hij zich met al zijn macht uit de gordeltjes te wurmen. Ook al maakte ik rechtsomkeert, 4 kilometer met een krijsend kind is lang. Heel lang.

5. Heb zieke kinderen

Mini werd geveld door een verkoudheid. En bij kleintjes is dat meteen drama: 40 graden koorts, snot uit zijn ogen, snot uit zijn neus en de continue behoefte aan huid-op-huidcontact. Van mama natuurlijk. En met voorkeur aan de borst. Zodra ik me verder dan 30 centimeter verwijder van Mini zet hij het op een hartverscheurend huilen, wurmt zich met al zijn macht van andermans schoot af en klampt zich aan mijn benen vast. Probeer dan maar eens een ‘lekker’ rondje te gaan hardlopen.

Nu ik dit zo schrijf, bedenk ik me dat die halve marathon van CPC slecht gepland is. Ik had beter een andere kunnen kiezen, eentje in september misschien. Ik kan natuurlijk mijn startnummer weggeven aan iemand die zich wel goed heeft voorbereid. Alleen. Dat voelt als opgeven. En opgeven, dat is geen optie.

Hoe bereid jij je voor op een winterse lange afstandwedstrijd?

xoxo – Irene