April is lente, is hooikoorts, is grote schoonmaak. April is rokjesdag, rosé drinken, tuinfeestjes. En het perfecte moment om opnieuw te beginnen. Met oude en goede sportgewoonten bijvoorbeeld.

Het is geen grap, maar gisteren ben ik weer begonnen met hardlopen. Na de halve marathon van CPC kreeg ik last van een knieblessure, waardoor ik 2 weken fulltime moest rusten. En dat betekende ook geen Sh’Bam en BodyBalance! Ik had serieus last van ontwenningsverschijnselen, raakte in staat van ontkenning toen de dag van de Les Mills marathon kwam, deed stiekem loopoefeningen onderweg naar school of werk. Ik schreef me in voor de 10 kilometer van de Ladies Run Rotterdam, waarvan mijn fysio schamperend lachend zei dat dat veel te vroeg en te ver was. Ik gaf me op als loopbuddy voor de Kids Run van de school tijdens Mararthon Rotterdam. Want een kilometer, dat is toch niks. En hoe hard lopen die kinderen eigenlijk?

Een maand niet lopen doet echt wel wat met je conditie, kracht en figuur. Waar ik eerder lachend, fluitend en zingend mijn groepslessen gaf, hijg ik nu tussendoor gezusterlijk met míjn deelnemers mee. Tijdens mijn BodyBalance les geeft de Standing Strength oefening duidelijk een ambitie aan in plaats van een werkelijkheid te beschrijven, terwijl ik trillend op mijn kippenpootjes sta. En inmiddels maken mijn skinny jeans me niet meer skinny, maar muffin.

Ik kreeg oefeníngen mee. Squats en zijwaartse lunges. Maar thuis zakte de goede moed die ik bij de fysio had in me in mijn pantoffels en werd ik in het gat van teleurstelling en bankhangen gezogen. Ik miste mijn sportroutine van hardlopen, alleen, met de kinderwagen of met Manlief. Ik miste het gevoel van kracht wanneer ik ondanks regen of kou gewoon ging lopen. Maar de ijzeren discipline die toen had, was helemaal weggesmolten.

Tot gisteren. Want ik was die bankhangende zelf helemaal zat. Ik besloot de pech dat ik Mini van de crèche moest brengen en halen om te buigen in een kans. Een kans om opnieuw te beginnen, mezelf opnieuw uit te vinden als super sporty spice. Van de crèche rechtstreeks door naar boven om me om te kleden en de hardloopschoenen van stal te halen. Nike+ app aan, en opnieuw de Couch 2 5k app gedownload. Niet meer sippen over hoe ver, hoe snel en hoe veel ik liep. Ik begin rustig bij dag 1 van het programma.

Eerst een warming-up van 5 minuten met loopoefeningen: dribbels, kaatsen, hoge knieën etc. Daarna 7 sets van 1 minuut lopen, 1,5 minuut wandelen maakte ik uitdagend door de 1 minuut intervals oplopend tot 90% van mijn vermogen te lopen, zodat ik de rustpauzes goed kon gebruiken. De zon scheen, Mini had het naar zijn zin in de kinderwagen, ik liep weer! Het resultaat: 20 minuten, 3 kilometer, 150 calorieën.

Het bewijst dat je echt niet lang of ver hoeft te lopen om van een sport kick te kunnen genieten. Ook deze mini slow run was heerlijk! Maar ik zou mezelf niet zijn als ik het daarbij zou laten. Na Mini zowaar rap op bed te hebben gelegd, had ik dankzij werk- en sportverplichtingen van mijn andere mannen het rijk voor mij alleen. Tijd om de nieuwe BodyBalance release in te studeren!

En als ik dan toch bezig ben, dan kan ik eigenlijk net goed beginnen met een nieuwe 30 dagen uitdaging. Als geroepen verschijnt de Fitgirlcode planking challenge in mijn tijdlijn. Heel even denk ik terug aan de horror van de Yoga Pose challenge tijdens mijn BodyBalance opleiding, waarin ik 2 minuten in Hover-pose (aka Plank) moest vasthouden. Ah joh, dat was januari. Nu ben ik een Yoga Pose beest, muhahaha. De 20 seconden van dag 1 was een lachertje. Het lachen zal me ongetwijfeld vergaan deze maand, want het einddoel is 5 minuten. 5 minuten! Slik.

De kunst van opnieuw beginnen is gewoon beginnen. Zonder al te ver vooruit te kijken. En vooral te genieten van elke stap voorwaarts die je maakt, hoe miniscuul ook. En als je niet in een keer slaagt, dan probeer je het gewoon weer. En weer.

If at first you don’t succeed, dust yourself off and try again. You can dust yourself and try again. – Aaliyah

xoxo – Irene