1. Ik ben meisje af

Als je in je meest fashionista outfit in de trein zit en de student naast je vraagt: “Mevrouw, wilt u de krant aangeven alstublieft?”, dan weet je dat je meisje af bent. Een fitGIRL ga ik dus feitelijk nooit meer worden. En heel eerlijk, zo zaligmakend vind ik het meisjesdom helemaal niet. Maar wat dan wel? Mevrouw gaat ook weer zo ver. Fitmama? Fitdiva? Fitlady? Ik sta open voor volwassen maar hippe suggesties!

2. Ik vind het niet belangrijk genoeg

Voor mij is sporten een middel. Een toevluchtsoord na een lange dag werken, een hectische dag met kinderen, een volle dag zittend en met je hoofd bezig te zijn. Door te sporten aard ik weer met de rest van mijn lijf, laad ik mezelf op en maak ik contact met mijn ik: de diva tijdens Sh’bam, de Aziatische tijdens BodyBalance, de solist tijdens hardlopen. Challenges inspireren me, trainingsroutines helpen me om het vol te houden, maar onder aan de streep is fit zijn een middel om alle andere dingen inzet leven goed en gemakkelijk te kunnen doen. Geen doel op zichzelf.

3. Ik ben te lui

Ik hoor graag tips van andere fitmama’s, maar ik krijg het in ieder geval niet voor elkaar: in de ochtendspits om 2 kinderen en jezelf te douchen en fatsoenlijk aan te kleden, lunch voor te bereiden en dan voor 8 uur ook nog eens een fitproof ontbijt voor te schotelen, om vervolgens aan het einde van de dag, voordat de oudste naar sport moet en de jongste op tijd naar bed, een o so healthy avondmaal te koken wat ook nog eens door de heren jong en oud geaccepteerd wordt.

Mijn sport is om doordeweeks binnen een half uur een maaltijd op tafel te zetten, en daarbij grijp ik schaamteloos naar de prefab hulpmiddelen. Bami met zakje wokgroenten, kip en saus (uit een zakje, met suikers, foei!), of gewoon Hollandse Pot als ik het aan Manlief moet delegeren, met vlees en veel jus. En soms soepuitzak met een boterham met kaas. Vergeet culi, dit is voer. Healthy? B%*h, please!

4. Ik ben te Bourgondisch

Ik heb de mazzel dat ongezond eten zich voornamelijk in mijn huid manifesteert, niet in vetrollen. Misschien ben ik van binnen wel helemaal dichtgeslibt, maar dat zie je er aan de buitenkant niet echt aan af. Daarom doe ik ook geen moeite om me in te houden als ik een vreetkick heb. Chili Cheese Burger Go Large? Ja graag! Chocolade? Doe maar een hele reep! En bij een avondje bingewatchen hoort natuurlijk ook binge-snoepen. Bovendien, zo’n zakje Kettlechips, weet je hoe weinig daar inzit??

5. Ik ben te gierig

Al die superfoods zijn ook superduur. En ik snap ook wel dat kwaliteit zijn prijs heeft, maar dat besteed ik dan liever aan een biologische biefstuk dan aan een minizakje biologische amarant, als je daarvoor ook betaalbare couscous, bulgur of rijst voor kunt gebruiken. Ben ik gewoon te gierig voor.Bovendien is mijn hoofdregel: lokale seizoensgroenten en fruit! Dus Californische bosbessen, Turkse granaatappels, Peruaanse quinoa, winterse pompoen of juist zomerse bramen: die koop ik nu liever niet.

6. Ik heb tijgerbroodjes

Zelfs al zou ik me het schompes werken en een bord met broodjes als buikspieren hebben, in het beste geval worden dat tijgerbroodjes. Toen ik beviel van mijn eerste zoon was mijn huidje nog zo strak, dat het spontaan knapte tijdens de bevalling. Nu heb ik hele mooie tijgerstrepen als aandenken. Daar schaam ik me niet voor, maar moeite doen voor buikspierbroodjes met een tijgerkorst…nou nee.

So what?

Is dat allemaal zo erg? Nee hoor! Wat het hardlopen me leerde en ook hier geldt: elke stap is er een. Elke dag dat we suikervrij eten, is er een minder dan elke dag suiker eten. Een dagje vega per week is, is toch weer 1 kilo vlees per maand minder. Een keer per dag amandelmelk in plaats van gewone melk, is toch 1 liter aan lactosehoudende zuivel minder.

En zo kan ik nog wel even doorgaan: elke plankoefening van 30 seconden is toch weer 30 seconden dat je aan je core kracht werkt, elke rondje dat je loopt, hoe langzaam ook, is een rondje sneller dan die van degenen die op de bank halen.

En die instelling is nu juist de kern van fitgirl-zijn: je maakt jezelf sterk. Stap voor stap. Hap voor hap. Rome is ook niet in een dag gebouwd. En hypes en obsessies gaan voorbij, acceptabele gewoonten slijten in.

Healthy is no hype, it’s a habit.

Oeps! Ben ik dan stiekem toch een fitgirl? Het spreekt bovendien niet voor mijn betoog dat Glow mij uitnodigde om met een training van de Girls Love 2 Run Crew in Rotterdam mee te doen. Van die vette training in kersverse gear van de Puma Night Cat collectie uiteraard binnenkort een blogje!

xoxo – Irene