Ieder kind heeft recht op dat bijzondere verjaardagsgevoel. Waarbij je de dagen aftelt tot je verjaardag, smachtend uitkijkend naar die dag. Op de dag zelf tintelend van het bijzondere gevoel dat je verjaardag je geeft. Ook als je in de zomervakantie jarig bent en al je schoolvriendjes op vakantie zijn. Dat is soms best lastig. Daarom probeer ik van de verjaardagsfeestjes van Junior altijd iets bijzonders te maken.

Vorig jaar was dat nog met een hoop gedoehetzelf rondom het thema ‘Grijze Jager’, dit jaar zwalkte Junior van Broederband naar de Hobbit en Lord of the Rings toch maar weer terug naar Star Wars. O, en vergeet Wipe Out vooral ook niet. Met de volle werkagenda door de week en de niet minder drukke sportagenda in het weekend had ik echter geen tijd voor grootscheepse voorbereidingen. Dus zochten we een leuk kinderfeestje uit bij Outdoor Valley in Bergschenhoek en lapten de hoofdprijs die je betaalt als je een feestje uitbesteedt. Ik bedoel 21,50 per kind met een groep van 10 kinderen, dat is toch niet niks!

De bedoeling was om een surivalfeestje te kiezen en dat het thema Broederband mee te geven. Maar toen zag Junior ineens lasergamen. En laten jongens van 10 nu jongens van 10 zijn: soldaatje spelen is en blijft een fantastisch spel. Mij maakte het niet meer uit, zolang Junior en zijn city slicker vrienden maar een middag buiten aan het ravotten zouden gaan. Fotootje op Flickr uitgezocht, uitnodiging via Kaartje2go gemaakt en hop! Verjaardagsfeestje regelen van de actielijst gevinkt.

Ik vond mezelf helemaal het vrouwtje: jongens buiten geëntertaind door de mensen van Outdoor Valley, Mini in een verlengd middagdutje in de kinderwagen, Manlief en ik met een Radler op het terras in de zon. Dat was het plan. Totdat een van de ouders zijn kind kwam brengen en shock en horror! een groepje kindsoldaten in camouflagepakken met camouflageverf op hun gezichten zag staan. Lasergamen is een ding, je kind Tour of Duty zien naspelen is een ander ding, zeker als je zeer vredelievend bent ingesteld!

Eerst zag ik het probleem niet zo: soldaatje spelen is van alle tijden en het is toch maar een spel. Bovendien hebben onze strijdmachten toch ook een hele sociale taak bij het beschermen van minderheden, schepen enzovoort. Maar met al het geweld wat er nu in de wereld rondgaat en de gruwelijke video’s van IS waarvan alleen het eerste beeld al afschuw opwekt, is er ook die andere kant van de medaille. Is er al niet genoeg geweld in de wereld? En hoort daar niet een ander spel bij?

Het leed was inmiddels al geleden en de vredelievende vader had grootmoedig maar met duidelijke gewetensbezwaren zijn zoon in legerkleding en schmink meegegeven. Junior en zijn vrienden hadden een geweldige middag, en kwamen verhit van het rennen, verstoppen en schieten terug van hun spel. Om af te koelen sprongen ze in het meertje om te zwemmen en met het trekvlot te spelen. Gewoon in hun onderbroek. Dat vonden ze tof, hoor! Het was daarmee precies de buitenspeelmiddag die ik voor de iPadgeneratie had gehoopt.