Mijn naam is Finkelstein en ik heb een fit dip. Werken aan mijn fitheid, gezond eten voelt nu als een last, niet als een doel waar ik plezier aan beleef. En daar baal ik flink van!

De laatste tijd is er weinig fit aan me. Ik sport nu twee keer per week, waarvan 1 avond 2 uur en een ochtend 1 uur. Daarnaast ben ik ook thuis bezig om mijn nieuwe lessen ik te studeren. Maar mijn twee hardlooprondjes per week blijven in de droomfase hangen. De racefiets hangt inmiddels meer dan twee maanden ongebruikt in de schuur. Mijn nieuwe zwemspullen liggen nog met de kaartjes eraan in de kast.

Ook zijn mijn healthy eetgewoonten flink afgezakt. Overdag gaat het nog wel, maar wanneer we ‘s avonds een serie opzetten laat ik me gaan in een potje binge-eating.

Het ergste van alles is dat mijn zelfbeeld niet fit meer is. Als ik in de spiegel kijk dan zie ik een half-toegewijde gymrat, een hardloper die niet meer hardloopt, een Quinoakut die zich tegoed doet aan brood, suikers en vlees. Ik voel me schuldig. Ben ik nu die do-it-all mama die blogt voor Fitgirlcode en dankzij Glow magazine goodies ontvangt van Nike? Ik verdien dat helemaal niet. Er zijn veel sportievere, actievere supermama’s die daar veel meer recht op hebben.

Wat belachelijk is, ik weet het. De fit dip van FitGirlCode oprichter Aranka maakte dat nog eens duidelijk. Ik ben onnodig streng voor mezelf. Laat ik nu eens focussen op wat ik wel doe, wanneer ik wel gezond eet. En misschien help ik jullie wel meer door mijn fit dips te delen dan uitsluitend mooi weer berichten te schrijven over hoe naadloos alles in mijn leven schijnt te passen.

xoxo – Irene