Het vak als leraar is een ondankbare taak. En dat geldt zeker als je les moet geven aan hoogbegaafden. Ze trekken je in twijfel, schoppen je vragen onderuit en leggen feilloos de fouten in je argumentatie onder de grond. En huiswerk? Waar is dat goed voor? Ik heb toch recht op vrije tijd?
Tijdens het tienminutengesprek legt de juf haar zorgen toe: “Hij werkt nu met groep 8 stof en vaak lijkt het te helpen. Maar soms gooit hij er net zo naar de pet naar als gewoon”. Ze kijkt hulpeloos en ik heb medelijden met haar. Ik heb nog niet eerder zo’n betrokken en gedreven juf meegemaakt maar dat schijnt niks uit te maken voor de motivatie van mijn hoogbegaafde zoon. Want spelling blijft een niveau hoger ook gewoon spelling. Het stampwerk wat je niet via logica kunt beredeneren blijft nog steeds stampwerk. En daarom blijft Junior zich daar even veel voor inzetten als eerst. Namelijk niet.
Een paar dagen geleden werd ik gebeld door de plusklasmeester. Hij komt extra voor Junior in de klas om hem te helpen met een verdiepingsproject geschiedenis. Dat wilde het kind graag omdat hij de basisstof geschiedenis zo oppervlakkig vond. “Hij heeft zijn taken niet gedaan”, zegt de plusklasmeester, “en nu kunnen we niet verder”. Junior moest informatiebronnen opzoeken die hij zou gebruiken voor zijn werkstuk. Drie websites en drie boeken, hij had het braaf opgeschreven op zijn takenblad.
De meester wil hem laten nablijven, zodat hij het werk inhaalt. Wat ik daar van vind? Ik uit mijn twijfels. Nablijven is straffen. En straffen is dodelijk voor motivatie. En dat vind ik nu belangrijker dan discipline. We spreken af dat hij nu nog een weekend krijgt om het werk in te halen.
Ik spreek erover met Junior. Die had namelijk nog eerder “Ja, leuk” geantwoord op mijn vraag hoe hij met zijn plusklasmeester aan zijn werkstuk had gewerkt. “Je hebt je taken opgeschreven maar ze niet gemaakt. Dan kun je toch ook niet hebben gewerkt aan je werkstuk deze week?” leg ik hem voor. Een mat “ja mama” volgt. Hij mompelt een excuus over dat hij niet wist of hij wel een pasje van de bieb had. “Dat had je toch aan me kunnen vragen? En de websites had je toch gewoon kunnen doen?”
Weer een mat ja mama. Ik vraag me af of het aankomt wat ik zeg. Ik betwijfel of hij het nut van zijn werkstuk ziet. Hij is toch al toegelaten op de middelbare school, waarvoor zou hij nog iets moeten leren? Ik vermoed dat hij denkt dat hij voor zijn werkstuk wel afkan met algemene kennis en logica. En ik denk dat hij daar inderdaad een heel eind mee komt, helaas.
Huiswerk? Ik heb toch recht op vrije tijd!
Discipline of intrinsieke motivatie? Hoe houden jullie je kinderen aan het huiswerk?
xoxo – Irene.
Finkelstein & sons 