Read in English

“Mag ik robot hemd aan?”

Mini plukt aan zijn onderhemdje dat hij voor een tweede dag aan heeft. Het donkerblauwe hemdje is bezaaid met rode, oranje en lichtblauwe robots. En Mini is dol op robots. Ik zucht. Een derde dag in hetzelfde vind ik zelfs voor mijn zoetruikende peuter te ver gaan.

“Je mag een ander hemd aan. Kijk, deze is ook blauw. En kijk, deze onderbroek is hetzelfde.”

Ik houd een lichtblauw ondergoedsetje omhoog, met patriottische rood-wit-blauw en oranje strepen.

“Nee. Strepen niet mooi.”

Mini trekt zijn robot hemd demonstratief naar beneden.

“Schatje, je robothemd is vies. We doen hem vandaag in de was, dan kan je hem morgen weer aan,” probeer ik terwijl ik zijn hemd probeer uit te trekken.

“Neeheehee, is niet vies! Ik wil niet strepen aan! Vinnik niet mooi!

En zo gaat het door. Met zijn zomerse chinobroek. Niet mooi. Hij wil zijn spijkerbroek aan met een gat op zijn knie. Met zijn t-shirt met korte mouwen:

“Kouwe mouwen zijn NIET mooi! Ik WIL NIET die!”

Met zijn spijkerjas die hij verruilt voor zijn blauwe winterjas. Hij protesteert zelfs bij de reserveset die in zijn rugzak naar de creche gaat.

“Die shirt wil ik niet naar Kiekeboe. Is niet mooi!”

Aan het einde van mijn Latijn heb ik hem uiteindelijk hem in voldoende kleren om hem naar de creche te brengen. Natuurlijk wil hij niet lopen. Of fietsen. Ik sleur hem letterlijk mee naar de creche. Jankende peuter in de ene hand, loopfiets in de ander, terwijl mijn werktas ook van mijn schouder probeert te vluchten. Als ik op mijn horloge kijk, zie ik dat alle hoop om maar enigszins om tijd op werk te komen vervlogen is. Die gedachte geeft op een gekke manier rust. Ik kan hier ook niks meer aan doen. Behalve mijn houding veranderen.

Bij de creche ga ik op de bank zitten en Mini kruipt (schuldbewust?) tegen me aan.

“Ook al is mama boos, ik hou van je hoor,” fluister ik tegen hem.

Zijn koppie leunt op mijn borst. Zijn kleine lijfje slaakt een zucht. Ik keer terug uit mijn mama Hyde stand en kom weer een beetje tot mezelf.

Moederschap is een van de grootste geschenken die ik heb mogen ontvangen. Dat klinkt zoetsappig. Maar soms is het gewoon wat het is. En soms is moederschap simpelweg Niet Mooi.