“Ik ben genadeloos.”

Ik kijk in de spiegel en zie een meisjesachtige vrouw voorzichtig de woorden mompelen. Dit slaat nergens op. Probeer het nog een keer.

“Ik ben genadeloos.”

De vrouw in de spiegel grimast woeste blik, de wenkbrauwen gefronst, ogen licht dichtgeknepen en de lippen gespannen gesloten. Ik kijk omlaag naar het boek. Op de kaft staat met knalgele hoogletters “Genadeloos”. Van achter de letters kijkt een kale man van veertig of vijftig jaar me dreigend aan. Kom op, lijkt hij te zeggen. Is dat alles wat je hebt? De man heet Erik Bertrandt Larssen, mental trainer en schrijver van Helweek en zijn nieuwe boek Genadeloos.

Larssen is een Noorse ex-militair, categorie elitetroepen en corporate wolf die zichzelf heeft getransformeerd tot mental trainer van sporters en corporate managers. De lessen die hij in het leger en in de financiële wereld leerde, deelt hij nu ook met iedereen die zich viking style wilt veranderen in de beste versie van zichzelf.

Daarbij staat Genadeloos als sleutelwoord centraal. Volgens Larssen moet je genadeloos zijn, geloven dat je genadeloos bent, doen alsof je genadeloos bent om de door jou gestelde doelen te bereiken. Wat is een doel als je niet alles op alles zet om dat doel waar te maken? Bovendien is een bescheiden doel niet genoeg. Volgens Larssen kost het nauwelijks meer moeite om de beste te willen worden, dan om top-10 te willen worden. Dus waarom niet meteen de beste willen worden?

Ik heb de afgelopen twee maanden vier seizoenen Vikings gebingewatched en de vergelijking tussen Larssen en Vikings hoofdpersoon Ragnar Lothbrok kon ik niet ontlopen. Lothbrok en zijn stamgenoten zijn immer op zoek naar faam, bereid te sterven in hun zoektocht ernaar. Voor hen is het beter te sterven op het slagveld in hun poging beroemd te worden dan vredig van ouderdom. Pas dan openen de poorten van Walhalla zich. Met dat vooruitzicht wierpen de Vikingen zich in de strijd. Genadeloos.

Ik kijk in de spiegel geef mijn spiegelbeeld de opdracht de woorden “Ik ben genadeloos” net zo lang te herhalen totdat ze ze geloofwaardig kan uitspreken. Maar terwijl ze plichtsgetrouw de woorden opdramt, dwalen mijn gedachten af naar de betekenis van het woord genadeloos. Genadeloos, zonder genade. Zonder genade voor wie? Voor jezelf, of ook voor anderen? Dat laatste lijkt me toch niet de bedoeling. Misschien betekent het in het Noors net wat anders en de subtiele betekenis verloren gegaan in de vertaling. Ik zoek het woord op. ‘Nådeløs’. De internetwoordenboeken geven alleen Engelse vertalingen. Relentless. Ruthless. Daar wordt het niet beter van. Wat een gekke woorden eigenlijk. Wie is Ruth? En waarom betekent zonder Ruth dat je genadeloos bent? En bestaat er zoiets als relentful?

When you’re relentless about something, you mean business. You’re not stopping until you get what you want, and you’re not taking “no” for an answer. People might try to steer you from your goal, but you have eyes only for the prize and they’re just going to have to get out of your way – vocabulary.com.

Ruthless heeft jammergenoeg etymologisch niks met een Ruth te maken, hoewel christelijke etymologen graag het verband leggen met Ruth uit de bijbel. Het woord is blijkbaar afkomstig van het Scandinavische (huh?) rue, dat ‘met spijt of met verdriet’ te maken. Dingen doen zonder de spijt te voelen dat je ze niet hebt gedaan, dat klinkt wel mooi.

Mooier nog is het woord relent. Hoewel relentful niet meer wordt gebruikt, bestond het wel. Relent als werkwoord betekent ‘zachter worden, vergevender worden, mededogender worden.’ Kijk, dat klinkt aantrekkelijk. Compassie gaat veel te weinig rond in deze wereld tegenwoordig.

Oeps. Mega afgedwaald. Mijn spiegelbeeld probeert ondertussen stiekem “ik ben genadeloos” met een Instagram duckface uit te spreken. Ik kijk weer naar de dreigend fronsende Larssen op de kaft van het boek.

Het boek staat vol met voorbeelden uit de sport en de zakelijke wereld hoe hij mensen hielp te focussen op één doel en ze hielp die te realiseren. Die voorbeelden en de no-nonsense stijl van Larssen maakt mental training toegankelijk voor mensen die dachten dat zelfhulp voor watjes en geitenwollensokken is. Het maakt mental training concreet, dichtbij en bruikbaar. Maar het inspireert mij te weinig.

“Ik wil niet,” zegt mijn spiegelbeeld tegen mij.

Imiteert ze nu mijn peuter?

“Ik wil niet genadeloos zijn.”

Ze zegt het nu met een vastbesloten blik in haar ogen. Ik zucht van verlichting. Ze heeft gelijk. Hoewel Larssen waardevolle inzichten biedt, heeft het allemaal een net te hoog testosterongehalte voor me. Als je naar het waarom achter Helweek zoekt, is het een heel handig boekje. Larssen is ook eerlijk in zijn bronnen op basis waarvan hij zijn mental training filosofie heeft gebaseerd. Covey, Robbins, NLP… In dat opzicht is “Genadeloos” ook een compacte samenvatting van verschillende zelfhulpboeken. Het is bij elkaar niet wereldschokkend, maar daarin ligt juist het succes. Hij heeft gelijk dat ik me duidelijker moet focussen. En dat die focus helpt om mijn energie, aandacht en tijd te richten op die dingen die ik wil bereiken. Als ik heel helder voor ogen krijg wat ik wil bereiken, volgt de werkelijkheid mijn dromen vanzelf. Dit heb ik eerder gelezen. Maar niet eerder genadeloos.

Ik wil niet genadeloos mijn dromen waarmaken. Ik wil het graag mooi, met plezier en met respect en behoud van de omgeving. Als dat het hoogste dan niet haalbaar is, dan is dat maar zo. Daar word ik niet minder succesvol van. Volksfilosoof Bas Haring schreef daar al eerder een verfrissend boekje over. Degenen voor wie het succes ligt in het niet succesvol zijn, zijn ook heel succesvol. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Ik denk dat ik maar eens heel relentful word. Zacht, met compassie en vol vergeving. O ja. Ik word de beste Moeder Theresa ever.

Is Genadeloos iets voor jou?

xoxo – Irene

Ik schreef deze blogpost aan de hand van een recensie-exemplaar van “Genadeloos” via Coebergh Communicatie en PR. Dit artikel schreef ik op eigen initiatief en zonder redactie of opmerkingen van Coebergh.