Iets te letterlijk, is de kop onder een foto van een schoolopdracht die Metro Nieuws plaatste. Ouders van hoogbegaafde kinderen zullen hier niet gek van op kijken, net zoals leraren met hoogbegaafde kinderen in de klas. Vraag fout, toetsscore laag. Omdat ze de vraag niet begrepen. Of verkeerd interpreteerden. 
Fout! Als je vraag of opdracht op meerdere manieren is te begrijpen, dan heb je twee opties: 

1. Je wilt 1 antwoord goedkeuren. Dan moet je je vraag zo formuleren dat er ook maar een manier is om de vraag te beantwoorden. Bedank de leerling dat hij je attent heeft gemaakt op de onduidelijkheid van je vraag. De vraag tel je niet mee in de toetsscore. 

2. Je wilt creatief denken stimuleren.  Is het antwoord een mogelijk antwoord op je vraag? Keur het antwoord goed en laat het meetellen in de toetsscore. Deel het antwoord met de rest van de klas en ga er met hen in gesprek over. 

Veel toetsen en testen worden gemaakt met aannames. De vraag houdt een stille verwijzing in naar de stof die getoetst wordt. Mijn hoogbegaafde kind beoordeelt heel vaak een vraag op zichzelf.  Zo had ik met Junior een discussie over een wiskundevraag. De vraag ging over hoeveel driehoeken er met zijde AB gemaakt konden. Naast het plaatje stond een figuur waar de zijde AB was gearceerd. Ik zag Junior dubben en ik vroeg hoe ik hem kon helpen.

“Kijk, mam. AB is gewoon een zijde van een driehoek. Maar hoe moet ik nu weten hoeveel driehoeken ik daarvan kan maken?”

“Hoezo? Je kijkt toch op het plaatje ernaast hoeveel driehoeken je met zijde AB uit die vijfhoek kan halen?”

“Nee, want dat staat er niet. In de vraag staat niet ‘hoeveel driehoeken met zijde AB kun je in figuur 1.4 maken’, mam.” Junior zucht. 

“Okee. Maar waar denk je dan dat de vraag over gaat?”

“Nou over alle driehoeken van de wereld.”

“Maar hoe zou je antwoord kunnen geven op de vraag als het om alle driehoeken in de wereld zou gaan?”

Ik zie Junior afdwalen in zijn gedachte hoe hij met tekeningen, Google of misschien wel urenlang filosoferen de vraag zou kunnen oplossen. Ik besluit er een eind aan te maken. Er is tenslotte ook nog meer huiswerk te dat af moet.

“Ik denk dat ze dat vergeten zijn erbij te zetten, lieverd. Waarom zou anders dat plaatje naast de vraag staan?” 

Hij haalt zijn schouders op en gaat aan de slag. Ondertussen denk ik erover om de redactie van ‘Getal en Ruimte, vwo 1’ maar een mailtje te sturen. Of zouden zij dan mijn mail ook fout keuren?