Focus. Kijk om je heen.
Ik bestelde een flat white om mee te nemen en de 3G-verbinding is slecht hier, dus wat zou ik anders moeten doen? Ik leg mijn elleboog op de steigerhouten toonbank. In mijn rechterooghoek zie ik wat mijn neus allang heeft geroken. Zal ik er toch een meenemen? De goudbruine croissants in het mandje op de counter gooien al hun charmes in de strijd. De bovenkant glimt als pas gepoetst mahoniehout, het bakpapier glimmend van de roomboter die in de jongens gaan. En die geur. Zelfs de geur ruikt knisperend en boterzacht tegelijk. Als ik me voorstel hoe ik die eerste hap zou nemen, de buitenlaag die in flinterdunne snippers op de grond zouden vallen, mijn tanden die in de goudgele lagen zouden zinken, perfect gebakken lucht gevangen in duizend zijige lagen, dan kan ik het bijna proeven.
Nee, natuurlijk is die flat white nog niet klaar.
Het meisje achter de toonbank maalt een speciale koffieblend uit Ethiopië, de koffieblend van de week. Dat maakt deze tent zo speciaal, waar door de verschillende blends je standaard koffie altijd weer anders smaakt. Misschien deze week zacht en bloemig, gevolgd door een kracht en met een noot van pure chocola.
Het zoemende geluid van de koffiemaler snijdt door de gesprekken die via de holle akoestiek van het cafe weerklinken. De zon breekt door de plafond hoge ramen. Als de koffiemachine het hete water door de koffie heen perst, dringt de geur van mijn -MIJN- koffie mijn neusgaten in. Licht zurig, ruik ik bloemen? Iets aards, zoals na een frisse regenbui. Mijn smaakpapillen tintelen ongeduldig op mijn tong, mijn maag gromt verlangend.
Kom maar naar mama schatje.
Met scherp gesis blaast de koffiemachine een kus van melkschuim. Bijna klaar. Ik kijk nog eens het cafe in. Jonge mannen met baarden en meisjes met hoge knotten achter Apple laptops. Het cafe als hipster werkplek voor kunstzinnige zzp-ers. Hun zilverkleurige MacBooks als privacyschermen op de tafeltjes, de grote keukentafel vooraan in het cafe bezaaid met externe harddrives en draden van opladers. Hee. Is dat niet….?
“Flat white om mee te nemen?”
Wachten op de beste koffie van de stad is niet alleen de moeite waard, het is ook een plezier op zichzelf.
Hopper Coffee
Schiedamse Vest 146
3011 BG Rotterdam
Finkelstein & sons 