Ik werk als marketeer. En op stille momenten, bijvoorbeeld wanneer alle mannen in huize Finkelstein op bed liggen, wil mijn marketingbrein met juridische achtergrond wel eens filosoferen over het verdwijnen van belangrijke juridische concepten. Zoals privacy. Want elk nieuw sociaal netwerk, een nieuwe beta toepassing van Google, een software update van Facebook toont aan dat privacy met het vuil op straat staat. In tegenstelling tot criticasters, zie ik in al die technologische toepassingen niet de oorzaak van het verval van privacy. In mijn ogen zijn het slechts de verschijnselen van een beweging die al langer onbewust gaande is.

Mensen vinden privacy eigenlijk niet belangrijk. Het delen van persoonlijke informatie om sociale banden aan te gaan is essentieel om te overleven in deze economische zware tijden.  Individualisme en privacy van het individu is alleen opportuun in welvarende en veilige omstandigheden.

Wat me zorgen baart, is dat onze kinderen worden opgevoed door mensen die niet goed weten hoe je in een open en transparante omgeving, waar privacy niet voorop staat, gevoelige of persoonlijke informatie op een juiste manier kunnen delen of juist kunnen bewaren. En ja, dan heb ik het over mezelf. Maar ook over docenten op school. Want wij zijn opgevoed met het idee dat in principe alles privé is, en dat je selectief informatie deelt. Tegenwoordig geldt het tegenovergestelde. Maar welke informatie zou je eigenlijk niet moeten delen? En hoe deel je veilig informatie met anderen, zonder het aan de hele wereld weg te geven? Continue reading “De Puinhopen van Privacy”