22 maanden en 12 dagen. Dat is de periode dat ik borstvoeding gaf aan Mini. Van te voren had ik nooit gedacht dat ik zo lang zou voeden. Drie maanden, daar wilde ik mij hard voor maken, ook als het niet makkelijk zou zijn. Zes maanden, dat wilde ik zeker proberen. Negen maanden, net zolang zoals met Junior jaren geleden, daar hoopte ik wel op. En vooruit, een jaar als deze baby echt fan zou zijn.
Die rijmpjes van Terrible Twos en Twee is Nee zijn feitelijk onjuist. Een onhebbelijke peuter met theatrale driftbuien heb ik al ruim voor de 24 maanden gepasseerd te hebben in huis. Lees en huiver. Of lach. Of allebei. Continue reading Dat moment dat je peuter een driftbui heeft
578 slapeloze nachten and counting. We hebben het echt allemaal geprobeerd. De eerste 3 maanden in een wiegje naast ons bed. De volgende 6 maanden bij ons op de bank en in bed. Daarna eerst in het ledikantje, daarna in bed. Behandeling door de osteopaat. Homeopatische pillen. Een uur naast het ledikantje met onze hand tussen de spijltjes. Een uur wiegend wandelen in zijn kamer. Aan de borst. nog een keer aan de borst. Vooruit, nog een keer aan de borst. Mini wil gewoon niet alleen slapen. En na zoveel nachten met 3 keer wakker worden, 2 wakker worden en … Continue reading Laatste hoop: uitlaten huilen
Oeps! Afspraak bij consultatiebureau vergeten. Gelukkig zijn er 3 Nieuwe manieren van ouderschap om je hier door heen te helpen. Continue reading 3 Nieuwe manieren van ouderschap
Nu we Junior van zijn Sinterklaasgeloof hebben ‘afgeholpen’ (wat me trouwens doet denken aan de uitdrukking ‘mijn hond is geholpen’, maar dat is een ander verhaal), hebben we met hem afgesproken dat hij met de volwassenen meedoet met het lootjes trekken. Hij krijgt een lootje via zijn eigen e-mailadres (hoe cool is dat) en wij geven hem 20 euro om een kado te kopen. Zelf kopen, zelf inpakken, zelf gedicht schrijven. Maar hij heeft maar de helft van de boodschap gehoord. Junior: “Mag ik maar voor 20 euro een kado op mijn lijst zetten, mama?” Ik: “Ja jongen, je krijgt er … Continue reading Het noodlot van een Sinterklaas afvallige – oefening in vrijgevigheid
Had ik net Junior van zijn Sinterklaasgeloof afgeholpen (Lees: Dag Sinterklaasje), besluit de VN dat Zwarte Piet moet worden afgeschaft (Lees: Dag Zwarte Piet). Waarbij een adviseur voor de VN de ongevoelige opmerking plaatst dat we toch geen Sinterklaas nodig hebben, want er is toch al een Santa Claus (Kerstman). Een advies over een rasongevoelige culturele traditie, gespekt met een cultuurongevoelige aanbeveling? Niet chic! Want in de hele discussie staat Zwarte Piet inmiddels voor de hele Sinterklaastraditie, niet alleen het op Blackface lijkende kostuum en schmink van Zwarte Piet. En die Sinterklaastraditie bevat meer dan genoeg elementen die moeten blijven. Sterker nog: beter zijn dan het Amerikaanse equivalent van de Kerstmantraditie.
Continue reading “5 Elementen van de Sinterklaastraditie die moeten blijven”
Hoera! Mini is 15 maanden. En hoewel ik het van te voren niet had kunnen bedenken,vier ik vandaag ook 15 maanden borstvoeding. Een terugblik op up & downs. Continue reading 15 Maanden Borstvoeding – terugblik
Ik schreef al eerder over hoe we Junior van zijn heilige Sinterklaasgeloof afhielpen (Lees: Dag Sinterklaasje). En nu de VN zich officieel een standpunt innamen over Zwarte Piet, de halve Nederlandse bevolking in oproer kwam en met Guus Wilders in de voorhoede het voor Zwarte Piet opneemt, pieker ik me suf hoe ik dit nu kan uitleggen aan Junior. Want afscheid nemen van Zwarte Piet, dat lijkt nu nog maar een kwestie van tijd. Continue reading “Dag Zwarte Piet”
Het lijkt wel Privacy-week. Het houdt me bezig, dat zal het zijn. Zeker nu Junior als bijna-tiener van zijn eigen geld een iPad Mini (zou eigenlijk iPad Junior moeten heten) heeft gekocht. Voor mijn werk schreef ik een sociaal mediabeleid met richtlijnen voor de medewerkers. Ook een idee voor thuis? Continue reading “Sociale mediarichtlijnen voor kids”
Doorslapen. Ik heb van het woord gehoord. Af en toe heb ik het meegemaakt. Maar als stelselmatig fenomeen ken ik het niet. Graag was ik een overtuigd aanhanger van attachment parenting geweest. Dan had ik met zelfvertrouwen kunnen zeggen dat het normaal is dat baby’s niet doorslapen, ook na ruim 14 maanden niet. Dan had ik kunnen prediken dat ik mijn kind een veilige emotionele basis geef door hem dicht bij me te laten slapen. Continue reading “Slaap lekker ding, want jij bent lastig”
Finkelstein & sons 