30 dagen lang dagelijks bloggen. Vooraf lijkt dat zo ingewikkeld niet. Aan gebrek aan inspiratie ligt het niet. Er liggen nog genoeg onderwerpen op de plank, ook aangedragen door Facebook-vrienden. Maar na technische onwetendheid, beperkte strategie, tijdnood en een blogdip weet ik nu: 30 dagen dagelijks bloggen is net zo’n prestatie als een 10 kilometer lopen. Respect dus voor al die dagelijkse bloggers! Lees mijn blog uitdaging samenvatting.

Dag 1-3 of kilometer 1

Hoera, we zijn van start! Ik zie het concurrentieveld voortvarend uit het startvak rennen. Bovendien weet ik dat ik in het een na laatste startvak sta. De elite lopers zijn inmiddels aan kilometer 2 toe, terwijl ik half struikelend met mijn hardloopapp en muziek knoei.

In blogtermen: met een half idee waar ik aan begonnen ben, en met een handje vol volgers start ik met dagelijks bloggen. Hoe werkt dat WordPress eigenlijk? En hebben die populaire bloggers een persoonlijke fotograaf meelopen voor die leuke foto’s? Ik krijg alleen halfgare selfies voor elkaar die mij er steeds aan herinneren dat ik tob echt naar de kapper en schoonheidspecialist moet. Een beeld zegt meer dan 1000 woorden is het bloggezegde. Ze vergeten dat een goed beeld ook 1000x meer werk is.

Dag 4-6 of kilometer 2

Ik ben uit de drukte en kan nu in mijn eigen ritme komen. Mijn spieren zijn nu goed warm en ik voel me soepel. Dit gaat lekker!

In blogtermen: ik ben in het ritme gekomen van dagelijks bloggen. Mijn hoofd is vol met onderwerpen voor blogpost en ik moet me inhouden niet vaker dan een keer per dag te bloggen. Ik voel me goed, ik al een toekomst als professioneel blogger voor me!

Dag 7-9 of kilometer 3

Ik ben nu echt warm. Nu ben ik echt een afstand aan het lopen! Ik check mijn houding: rechte rug? Check! Hoofd recht? Check! Bewegen mijn armen parallel aan mijn lichaam? Land ik op mijn middenvoet? Zijn mijn passen kort en snel? Adem ik langzaam in en korter uit? Check, check, check en check! Persoonlijk record, hier kom ik aan!

In blogtermen: vergeet proberen te bloggen, ik ben dit echt aan het doen! Tijd om mijn schrijfsels tegen de blogregels te houden. Denk ik na over interessante invalshoek voor mijn lezers? Check! Geef ik mijn blogpost een pakkende titel? Check! Schrijf ik in korte alinea’s? Geef ik mijn alinea’s subkopjes? Bevatten míjn blogposts foto’s of video? Voeg ik tagwoorden toe? Check, check, check en check! Top ranking in Google, hier kom ik aan!

Dag 10-12 of kilometer 4

Bijna op de helft. Ik vraag me af of ik niet te hard van start ben gegaan. Ga ik dit tempo wel volhouden? Straks brand ik mezelf op!

In blogtermen: Een blog schrijven kost toch best veel werk. Tot nu toe kan ik het uurtje per dag nog wel vinden. Een conceptje maken op mijn Iphone, in mijn lunchpauze tekst afmaken en links, tagwoorden en categoriën bewerken, ‘s avonds na het eten en baby naar bed brengen foto’s uploaden en blog inplannen. Maar heb ik elke dag wel een uurtje de tijd? Straks blog ik om het bloggen met waardeloze cr*p!

Dag 13-15 of kilometer 5

Jawel, op de helft. De adrenaline van de eerste kilometers is er wel af. Er moet nu gewerkt worden. Stug die kilometers af werken. Het tempo zakt een beetje in, ik raak afgeleid in een gedachte over racestrategie. Wanneer zal ik versnellen? Blijf ik in dit tempo of haal ik nog wat mensen in? En zal ik bij de drinkpost stoppen?

In blogtermen: het bloggen heeft een vaste plek veroverd in het mijn dagelijkse schema. In ieder geval in mijn hoofd. Het eerste enthousiasme is er wel van af, en ik raak verdwaald in een gedachte over slim bloggen. Hoe kan ik dagelijks bloggen zonder elke dag een lap tekst te typen die een uur uit mijn dag vreet? Zal ik vaste themadagen maken? Wat voor thema’s dan?

Dag 16-18 of kilometer 6

Het is nu nog maar 4 kilometer. Ik heb nu officieel meer kilometers gelopen dan dat er nog moet. Kijk, daar wordt een mens vrolijk van. Het tempo gaat weer iets omhoog. Ik hoor wildvreemden mijn naam roepen en me aanmoedigen, dat is leuk!

In blogtermen: Mijn blog wordt gevolgd via de WordPress-lezer! Ik heb een eerste reactie anders dan van mijn moeder of vriendinnen op mijn blog, dat is leuk! Ik ga ze terugvolgen, kan ik inspiratie opdoen.

Dag 19-21 of kilometer 7

Dit rondje komt bekend voor: dit is het tweede rondje van het parcours. Ik weet wat ik kan verwachten, wat voor wegdek, waar de bochten zitten. Dat is maar goed ook, want het wordt nu wel zwaar.

In blogtermen: Ik weet wat het schrijven van een blogpost inhoudt. Hoeveel tijd het kost, welke onderwerpen interessant zijn voor mijn volgers. Maar ik heb niet meer elke dag echt zin om te schrijven. Ik doe het omdat ik het mezelf ten doel heb gesteld. Omdat ik denk dat mijn volgers daar op zitten te wachten (vast niet, trouwens). Doorbuffelen, Finkelstein!

Dag 22-24 of kilometer 8

Ik moet me mentaal stevig toespreken. Blijven focussen op de dingen waar ik invloed op heb. Rustig blijven ademhalen, rug recht, hoofd rechtop. Genieten van het heuveltje af, van die toeschouwer die mijn naam roept. Van het asfalt in plaats van de klinkers. Dit is bewegend mediteren.

In blogtermen: als ik blijf herhalen dat het zoveel tijd kost, dan kom ik er niet. Op elk moment dat er inspiratie komt, plaats ik een kort concept in mijn iPhone. Luister naar de verhalen van Junior en Manlief, maak een (mentale) foto van een blogwaardig moment. En laat op de laptop mijn vingers over het het toetsenbord dansen, zonder me druk te maken over stijl, ritme, spelling, of linkbuilding. Ook schrijven is mediteren.

Dag 25-27 of kilometer 9

Nog 1 kilometer! Om een of andere reden zeg ik tegen de mensen naast wie ik loop: “Kom op, we kunnen dit!” en zet aan voor een laatste versnelling.

In blogtermen: ook bloggen doe je niet alleen. Ik volg andere blogs en reageer op hun posts. Dat gaat niet onopgemerkt, want Ren Mama Ren vraagt me voor een interview voor haar serie “Rennende Moeders”.

Dag 28 – 30 of kilometer 10

Ik kan inmiddels de finish ruiken. Tijd voor een eindsprint! Ik schud de vermoeidheid van me af en laat de adrenaline het werk doen. Bij de laatste bocht zie ik het finishbord al. Er staan mensen langs de kant, er wordt gejuicht. Nog een paar meter, en dan… Finish!

In blogtermen: het leek een ondoenlijke opgave, dagelijks te bloggen. Maar dit is toch echt de 30e blogpost van de maand! Nog een keer de tijd maken om een tekst te schrijven, te controleren, een pakkende titel te bedenken en een aansprekend bericht voor de sociale media kanalen. Kan er nog een leuke foto bij? Hoera, 30 dagen uitdaging gehaald!

Heb jij jezelf wel eens een 30 dagen uitdaging ten doel gesteld? En hoe ging jou dat af?

xoxo – Irene