Ik ben een gewoontedier. Gediscplineerd als je het mooier wilt maken. Obsessief als je wilt. Maar hoe je het ook noemt, ik kom zo min mogelijk aan mijn heilige agenda waarbij ik op zondag les geef. Ook als ik ‘s  middags meedoe aan de Bruggenloop. Ik gebruik mijn Sh’bamles als warming-up!

En wat voor fantastische warming-up is het. Op de inschrijflijst staan maar 7 namen, maar als ik de zaal binnenloop staan er bijna 15 mensen al te wachten. Wat een opkomst op de zondagochtend! Nu we aan het einde van het kwartaal zijn, vraag ik de deelnemers om verzoeknummers van oude lessen. Dat houdt de les leuk en fris. Maar het finalenummer van Sh’bam 13, de huidige les, die houd ik erin. Dat is zo’n geweldig feestnummer! Omdat ik de halve les al loop te klooien met mijn headset (dat ding valt steeds van mijn hoofd, maar zo’n klein koppie heb ik toch ook weer niet??) doe ik hem met dit nummer af. “Ik ga nu ook niks meer zeggen”, zeg ik tegen mijn deelnemers. “Dit is niet voor je danshoofd, maar voor je danshart.” De bewegingen geef ik aan met visuele aanwijzingen.

En dan zie ik het. Ik zie hoe goed de deelnemers het nummer kennen, de bewegingen kennen. Ik zie hoe ze begrijpen wat ik met mijn visuele aanwijzingen bedoel. Ik voel hun energie, hoe ze van de muziek genieten. Ik voel dat ze zich vrij voelen, ik zie ze genieten. En. Ik. Geniet. Van. Hen. Dit is schoonheid in zijn puurste vorm. Natuurlijk kan ik mijn mond niet houden, en ik roep van extase uit: “Dit is ZO gaaf! Zien jullie hoe geweldig jullie zijn? Maak me gek!” De deelnemers lachen en erkennen wat ik voel: dit is een van mijn mooiste lessen ooit. Het is geen trucje wat ik doe, het zijn geen ingestudeerde zinnen die ik zeg, en of mijn deelnemers nu meezingen of niet, ik weet dat ze genieten. Dat ze vrij zijn.

En hoewel ik altijd na afloop mijn deelnemers bedank voor hun energie, meen ik het dit keer dubbel en dwars. Dank je wel. Ik hou van Sh’bam. En ik hou van jullie energie. Tot mijn volgende beste les ooit!

Wat was jouw beste groepsfitnessles ooit en waarom?

xoxo – Irene